โรคพยาธิสตรองจิลอยด์
Strongyloidiasis
Keywords:
Strongyloides stercoralis, Hyperinfection syndrome, Disseminated strongyloidiasis, โรคพยาธิสตรองจิลอยด์Abstract
บริบท Strongyoides stercoralis (S. stercoralis) เป็นพยาธิตัวกลมในลำไส้ พยาธิชนิดนี้พบกระจายในทุกภูมิภาคของโลกพบมากในประเทศที่อยู่ในเขตร้อน (tropical zone) จนถึงเขตอบอุ่น (sub-tropical zone) ผู้ติดเชื้อส่วนใหญ่มักไม่มีอาการ แต่จะพบอาการรุนแรงถึงแก่เสียชีวิตได้ในกลุ่มที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องซึ่งเมื่อเกิดความไม่สมดุลของภูมิคุ้มกันในผู้ติดเชื้อ ทำให้เกิดวงจรชีวิตแบบการติดเชื้อซ้ำ (autoinfection) นำมาสู่การติดเชื้อที่รุนแรงได้ แต่เนื่องจากอาการแสดงของโรคมีได้หลากหลายทำให้ยากในการวินิจฉัยโรค ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญของแพทย์ผู้ดูแล จึงจะนำมาสู่การสืบค้นส่งตรวจเพื่อการวินิจฉัยได้อย่างเหมาะสม ทำให้ลดความล่าช้าในการวินิจฉัยและรักษา เพื่อลดภาวะทุพพลภาพและรักษาชีวิตของผู้ป่วย แต่ด้วยข้อจำกัดของการตรวจวินิจฉัยในปัจจุบันยังเป็นสาเหตุสำคัญอีกประการหนึ่งที่ทำให้ยังไม่สามารถยับยั้งการเกิดการติดเชื้อที่รุนแรงได้ อีกทั้งการรักษาที่ยังให้ผลไม่แน่นอนก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ผู้ป่วยยังคงมีความเสี่ยงที่จะเสียชีวิต วัตถุประสงค์ เพื่อทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับการติดเชื้อ Strongyoides stercoralis ในด้านต่างๆ ได้แก่ อาการแสดง การติดต่อของโรคผ่านทาง fecal oral transmission การรักษา และการป้องกันการติดเชื้อ วิธีการศึกษา ทบทวนวรรณกรรมที่ตีพิมพ์จากฐานข้อมูล PubMed, Ovid, medRxiv จนถึง 1 เมษายน ค.ศ. 2022 สรุป การติดเชื้อ Strongyloides stercoralis พบได้บ่อยในเขตร้อนจนถึงเขตอบอุ่น ผู้ป่วยโดยส่วนใหญ่มักไม่มีอาการ หรือมีอาการเพียงเล็กน้อยไม่จำเพาะเจาะจง แต่อย่างไรก็ตาม ในกลุ่มผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อรุนแรง (severe manifestations) ซึ่งประกอบด้วย การติดเชื้อแบบ hyperinfection และการติดเชื้อแบบแพร่กระจาย (disseminated strongyloidiasis) สามารถพบเจอได้โดยเฉพาะกลุ่มผู้ป่วยที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่อง ซึ่งพบว่าผู้ป่วยกลุ่มนี้มักไม่ได้รับการวินิจฉัยอย่างทันท่วงที ได้รับการวินิจฉัยที่ล่าช้านำมาซึ่งอัตราการเสียชีวิตและทุพพลภาพ ดังนั้น แพทย์ผู้ดูแลจำเป็นต้องคิดถึงโรคนี้ด้วยเพื่อนำมาสู่การวินิจฉัยและรักษาที่ถูกต้องต่อไป Context: Strongyloides stercoralis is a helminth, widely distributed in tropical and subtropical countries. Its infestation in humans usually does not produce symptoms. However, in some patients, severe and life-threatening forms of this infection can occur, especially in immunocompromised individuals. Severe parasitic infection is triggered by an imbalance in the host’s immunity favoring the auto-infective cycle. Clinical presentation is variable, and it is very difficult to diagnose clinically. Diagnosis requires a high index of suspicion. A high index of suspicion is required to guide targeted investigations and reduce delays in commencing appropriate treatment, ultimately improving patient outcomes. In this review article, we summarized the existing and current published literature concerning the Strongyloides stercoralis infection. Objective: To review and summarize the current published literature concerning different aspects of the Strongyloides stercoralis infection, including its clinical manifestations, the role of fecal-oral transmission, and the management and control of the infection. Materials and Methods: To review and summarize all the published literature to date from PubMed, Ovid and medRxiv. The cutoff for selected data sources was up to April 1st, 2022. Conclusion: Infection by Strongyloides stercoralis is very common in tropical and subtropical regions. Most of the patients are asymptomatic or paucisymptomatic. However, life-threatening forms can occasionally occur, as in cases of hyper-infection syndrome and disseminated infections, especially in immunocompromised individuals. In most of the patients, it is not diagnosed at all, or diagnosed very late. A high index of suspicion is required to diagnose and treat.References
Dawkins HJ, Grove DI. Attempts to establish infections with Strongyloides stercoralis in mice and other laboratory animals. J Helminthol. 1982; 56: 23-6.
Anamnart W, Pattanawongsa A, Intapan PM, Maleewong W. Factors affecting recovery of Strongyloides stercoralis larvae: an approach to a newly modified formalin-ether concentration technique for diagnosis of strongyloidiasis. J Clin Microbiol. 2010; 4: 97-100.
Jongwutiwes U, Waywa D, Silpasakorn S, Wanachiwanawin D, Suputtamongkol Y. Prevalence and risk factors of acquiring Strongyloides stercoralis infection among patients attending a tertiary hospital in Thailand. Pathog Glob Health. 2014; 108: 137-40.
Laoraksawong P, Sanpool O, Rodpai R, Thanchomnang T, Kanarkard W, Maleewong W, et al. Current high prevalences of Strongyloides stercoralis and Opisthorchis viverrini infections in rural communities in northeast Thailand and associated risk factors. BMC Public Health. 2018; 18: 940.
Bethony J, Brooker S, Albonico M, Geiger SM, Loukas A, Diemert D, et al. Soiltransmitted helminth infections: ascariasis, trichuriasis, and hookworm. Lancet. 2006; 367: 1521-32.
Page W, Judd JA, Bradbury RS. The Unique Life Cycle of Strongyloides stercoralis and Implications for Public Health Action. Trop Med Infect Dis. 2018; 3: 53.
Montes M, Sanchez C, Verdonck K, Lake JE, Gonzalez E, Lopez G, et al. Regulatory T cell expansion in HTLV-1 and strongyloidiasis co-infection is associated with reduced IL-5 responses to Strongyloides stercoralis antigen. PLoS Negl Trop Dis. 2009; 3: e456.
Teixeira MC, Pacheco FT, Souza JN, Silva ML, Ines EJ, Soares NM. Strongyloides stercoralis Infection in Alcoholic Patients. Biomed Res Int. 2016; 2016: 4872473.
Marcos LA, Terashima A, Canales M, Gotuzzo E. Update on strongyloidiasis in the immunocompromised host. Curr Infect Dis Rep. 2011; 13: 35-46.
Schar F, Trostdorf U, Giardina F, Khieu V, Muth S, Marti H, et al. Strongyloides stercoralis: Global Distribution and Risk Factors. PLoS Negl Trop Dis. 2013; 7: e2288.
Khushman M, Morris MI, Diaz L, Goodman M, Pereira D, Fuller K, et al. Syndrome of Inappropriate Anti-Diuretic Hormone Secretion Secondary to Strongyloides stercoralis Infection in an Allogeneic Stem Cell Transplant Patient: A Case Report and Literature Review. Transplant Proc. 2017; 49: 373-7.
Izquierdo I, Briones J, Lluch R, Arqueros C, Martino R. Fatal Strongyloides hyperinfection complicating a gramnegative sepsis after allogeneic stem cell transplantation: a case report and review of the literature. Case Rep Hematol. 2013; 2013: 860976.
Mazhar M, Ali IA, Agudelo Higuita NI. Strongyloides Hyperinfection in a Renal Transplant Patient: Always Be on the Lookout. Case Rep Infect Dis. 2017; 2017: 2953805.
Meinking TL, Burkhart CN, Burkhart CG. Changing paradigms in parasitic infections: common dermatological helminthic infections and cutaneous myiasis. Clin Dermatol. 2003; 21: 407-16.
Krolewiecki A, Nutman TB. Strongyloidiasis: A Neglected Tropical Disease. Infect Dis Clin North Am. 2019; 33: 135-51.
Ganesh S, Cruz RJ, Jr. Strongyloidiasis: a multifaceted disease. Gastroenterol Hepatol (N Y). 2011; 7: 194-6.
Marcos LA, Terashima A, Dupont HL, Gotuzzo E. Strongyloides Hyperinfection syndrome: an emerging global infectious disease. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2008; 102: 314-8.
Kassalik M, Monkemuller K. Strongyloides stercoralis hyperinfection syndrome and disseminated disease. Gastroenterol Hepatol (N Y). 2011; 7: 766-8.
Anuradha R, Munisankar S, Dolla C, Kumaran P, Nutman TB, Babu S. Parasite Antigen-Specific Regulation of Th1, Th2, and Th17 Responses in Strongyloides stercoralis Infection. J Immunol. 2015; 195: 2241-50.
Tachamo N, Nazir S, Lohani S, Karmacharya P. Strongyloidiasis in the immunocompetent: an overlooked infection. J Community Hosp Intern Med Perspect. 2016; 6: 32038.
Siddiqui AA, Berk SL. Diagnosis of Strongyloides stercoralis infection. Clin Infect Dis. 2001; 33: 1040-7.
Sharifdini M, Mirhendi H, Ashrafi K, Hosseini M, Mohebali M, Khodadadi H, et al. Comparison of Nested Polymerase Chain Reaction and Real-Time Polymerase Chain Reaction with Parasitological Methods for Detection of Strongyloides stercoralis in Human Fecal Samples. Am J Trop Med Hyg. 2015; 93: 1285-91.
Repetto SA, Alba Soto CD, Cazorla SI, Tayeldin ML, Cuello S, Lasala MB, et al. An improved DNA isolation technique for PCR detection of Strongyloides stercoralis in stool samples. Acta Trop. 2013; 126: 110-4.
Barda B, Wampfler R, Sayasone S, Phongluxa K, Xayavong S, Keoduangsy K, et al. Evaluation of Two DNA Extraction Methods for Detection of Strongyloides stercoralis Infection. J Clin Microbiol. 2018; 56: e01941-17.
Buonfrate D, Requena-Mendez A, Angheben A, Cinquini M, Cruciani M, Fittipaldo A, et al. Accuracy of molecular biology techniques for the diagnosis of Strongyloides stercoralis infection-A systematic review and meta-analysis. PLoS Negl Trop Dis. 2018; 12: e0006229.
Ines Ede J, Souza JN, Santos RC, Souza ES, Santos FL, Silva ML, et al. Efficacy of parasitological methods for the diagnosis of Strongyloides stercoralis and hookworm in faecal specimens. Acta Trop. 2011; 120: 206-10.
Rosenblatt JE. Clinical importance of adequately performed stool ova and parasite examinations. Clin Infect Dis. 2006; 42: 979-80.
Neva FA, Gam AA, Burke J. Comparison of larval antigens in an enzyme-linked immunosorbent assay for strongyloidiasis in humans. J Infect Dis. 1981; 144: 427-32.
Sithithaworn P, Srisawangwong T, Tesana S, Daenseekaew W, Sithithaworn J, Fujimaki Y, et al. Epidemiology of Strongyloides stercoralis in north-east Thailand: application of the agar plate culture technique compared with the enzymelinked immunosorbent assay. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2003; 97: 398-402.
Greiner K, Bettencourt J, Semolic C. Strongyloidiasis: a review and update by case example. Clin Lab Sci. 2008; 21: 82-8.
Abdalla J, Saad M, Myers JW, Moorman JP. An elderly man with immunosuppression, shortness of breath, and eosinophilia. Clin Infect Dis. 2005; 40: 1464, 535-6.
Buonfrate D, Formenti F, Perandin F, Bisoffi Z. Novel approaches to the diagnosis of Strongyloides stercoralis infection. Clin Microbiol Infect. 2015; 21: 543-52.
Van Doorn HR, Koelewijn R, Hofwegen H, Gilis H, Wetsteyn JC, Wismans PJ, et al. Use of enzyme-linked immunosorbent assay and dipstick assay for detection of Strongyloides stercoralis infection in humans. J Clin Microbiol. 2007; 45: 438-42.
Moghaddassani H, Mirhendi H, Hosseini M, Rokni M, Mowlavi G, Kia E. Molecular Diagnosis of Strongyloides stercoralis Infection by PCR Detection of Specific DNA in Human Stool Samples. Iran J Parasitol. 2011; 6: 23-30.
Montes M, Sawhney C, Barros N. Strongyloides stercoralis: there but not seen. Curr Opin Infect Dis. 2010; 23: 500-4.
Kishimoto K, Hokama A, Hirata T, Ihama Y, Nakamoto M, Kinjo N, et al. Endoscopic and histopathological study on the duodenum of Strongyloides stercoralis hyperinfection. World J Gastroenterol. 2008; 14: 1768-73.
Sreenivas DV, Kumar A, Kumar YR, Bharavi C, Sundaram C, Gayathri K. Intestinal strongyloidiasis--a rare opportunistic infection. Indian J Gastroenterol. 1997; 16: 105-6. Qu Z, Kundu UR, Abadeer RA, Wanger A. Strongyloides colitis is a lethal mimic of ulcerative colitis: the key morphologic differential diagnosis. Hum Pathol. 2009; 40: 572-7.
Mendes T, Minori K, Ueta M, Miguel DC, Allegretti SM. Strongyloidiasis Current Status with Emphasis in Diagnosis and Drug Research. J Parasitol Res. 2017; 2017: 5056314.
Fox LM. Ivermectin: uses and impact 20 years on. Curr Opin Infect Dis. 2006; 19: 588-93.
Henriquez-Camacho C, Gotuzzo E, Echevarria J, White AC, Jr., Terashima A, Samalvides F, et al. Ivermectin versus albendazole or thiabendazole for Strongyloides stercoralis infection. Cochrane Database Syst Rev. 2016 Jan 18; 2016: CD007745.
Suputtamongkol Y, Premasathian N, Bhumimuang K, Waywa D, Nilganuwong S, Karuphong E, et al. Efficacy and safety of single and double doses of ivermectin versus 7-day high dose albendazole for chronic strongyloidiasis. PLoS Negl Trop Dis. 2011; 5: e1044.
Repetto SA, Ruybal P, Batalla E, Lopez C, Fridman V, Sierra M, et al. Strongyloidiasis Outside Endemic Areas: Long-term Parasitological and Clinical Follow-up After Ivermectin Treatment. Clin Infect Dis. 2018; 66: 1558-65.
Zaha O, Hirata T, Kinjo F, Saito A, Fukuhara H. Efficacy of ivermectin for chronic strongyloidiasis: two single doses given 2 weeks apart. J Infect Chemother. 2002; 8: 94-8.
Greaves D, Coggle S, Pollard C, Aliyu SH, Moore EM. Strongyloides stercoralis infection. BMJ. 2013; 347: f4610.
Buonfrate D, Salas-Coronas J, Munoz J, Maruri BT, Rodari P, Castelli F, et al. Multipledose versus single-dose ivermectin for Strongyloides stercoralis infection (Strong Treat 1 to 4): a multicentre, open-label, phase 3, randomised controlled superiority trial. Lancet Infect Dis. 2019; 19: 1181-90.
Pornsuriyasak P, Niticharoenpong K, Sakapibunnan A. Disseminated strongyloidiasis successfully treated with extended duration ivermectin combined with albendazole: a case report of intractable strongyloidiasis. Southeast Asian J Trop Med Public Health. 2004; 35: 531-4.
Segarra-Newnham M. Manifestations, diagnosis, and treatment of Strongyloides stercoralis infection. Ann Pharmacother. 2007; 41: 1992-2001.
Barrett J, Broderick C, Soulsby H, Wade P, Newsholme W. Subcutaneous ivermectin use in the treatment of severe Strongyloides stercoralis infection: two case reports and a discussion of the literature. J Antimicrob Chemother. 2016; 71: 220-5.
Bogoch, II, Khan K, Abrams H, Nott C, Leung E, Fleckenstein L, et al. Failure of ivermectin per rectum to achieve clinically meaningful serum levels in two cases of Strongyloides hyperinfection. Am J Trop Med Hyg. 2015; 93: 94-6.
Nuesch R, Zimmerli L, Stockli R, Gyr N, Christoph Hatz FR. Imported strongyloidosis: a longitudinal analysis of 31 cases. J Travel Med. 2005; 12: 80-4.
Jeyamani R, Joseph AJ, Chacko A. Severe and treatment resistant strongyloidiasis-indicator of HTLV-I infection. Trop Gastroenterol. 2007; 28: 176-7.