"วาราณสี...มีแม่น้ำคงคา...สายธาราสู่สรวงสวรรค์"

Abstract

อินเดียเป็นประเทศที่กว้างใหญ่ หลายหลากด้วยผู้คนต่างวรรณะ ซึ่งมีความเชื่อ ความศรัทธาอันท่วมท้น ล้นเหลือต่อเทพเจ้า และสิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่างแนบแน่น แผ่นดินแห่งนี้กลายเป็นแอ่งอารยธรรมของโลกตะวันออกที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดแห่งหนึ่ง ทั้งยังเป็นที่ประสูติของพระพุทธเจ้าองค์ศาสดาของศาสนาพุทธ มหาบุรุษคนสำคัญของโลก ในอินเดียนั้นผู้คนนับถือศาสนาฮินดูเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่บางพวกผสมผสานศาสนาฮินดูเข้ากับพุทธศาสนาอย่างกลมกลืน สามารถอยู่ร่วมกันและทำกิจกรรมทางศาสนาอย่างเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เมืองวาราณสีซึ่งคนไทยเรียกว่า "พาราณสี" เป็นเมืองเก่าแก่ซึ่งมีอายุหลายพันปีทั้งยังเป็นเมืองของพระศิวะ เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ หนึ่งในตรีเทพองค์สำคัญ ดังนั้นความนับถือ การบูชาล้วนแต่อุทิศทุ่มเทสุดชีวิตจิตใจต่อพระองค์ เพราะแม้แต่ร่างไร้ชีวิตก็ต้องนำมาเผาและลอยอังคาร ในสายธารสู่สวรรค์แห่งนี้ เพราะเชื่อกันว่าเป็นแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ ดวงวิญญาณของผู้ตายจะล่องลอยไปเฝ้าพระศิวะในสรวงสวรรค์และหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด จึงไม่น่าแปลกใจที่เราจะเห็นภาพของผู้คนปนเปอยู่กับซากมนุษย์หรือซากสัตว์อย่างกลมกลืน เตือนสติว่าความตายมิใช่เรื่องน่ากลัวแต่อย่างใด กลายเป็นวัฒนธรรมที่ผูกพันอย่างแนบแน่น แสนแปลก แตกต่างจากที่อื่นใดมายาวนานนับหลายพันปี ที่ไฟในการเผาศพไม่เคยดับ กลับมีแต่จะลุกโชน ต่อไปด้วยแรงศรัทธาของชาวฮินดู ผู้เขียนรู้สึกประทับใจต่อความมั่นคงในศรัทธาของเทพเจ้า จนก่อให้เกิดการสร้างสถาปัตยกรรมหลากรูปแบบซึ่งล้วนเกี่ยวเนื่องกับเทพเจ้า และความตายของชาวฮินดู รวมทั้งพิธีกรรมที่แทรกอยู่ในวิถีชีวิตของพวกเขา สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน จนถึงทุกวันนี้ ณ เมืองวาราณสีที่ได้รับสมญานามว่า "เมืองพันปี ที่ยังมีลมหายใจ"  India is a very big country, which the different people can live together by the highest respectation of gods. This land was the cradle of civilization for the eastern culture and religion. India was one of the most important influence for the eastern civilization. The Lord Buddha was born in India, he was great by the status for the leader of Buddhism. Hinduism was the most respect religion, in India sometime blending with Buddhism harmoniously. Varannasi was the ancient city long for the period of thousand years belonged for the supreme God Shiva. Every activity of the dead body and cremation was respect him absolutely. They believed that the dead man will float to god and heaven for nirvana, never come back to birth again. So we saw the death activities blended with the people daily life harmoniously. The grand architecture or festivals were just held respectfully for God Shiva. Hinduism was still burning the dead body by the Ganges riverside in Varannasi which named for "The thousand years age ancient city...but still breath".