ชมเบื้องหลังความเป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะ

Abstract

เป็นที่น่ายินดี และน่าตื่นเต้นที่ได้มีโอกาสพบเห็นผู้คนในต่างประเทศสนใจดูงานศิลปะกันเหมือนกับการไปดูหนังละครในบ้านเรา เมื่อคราวที่ไปดูงานแสดงศิลปะนานาชาติครบ 100 ปี ที่เมืองเวนิช ประเทศอิตาลี ซึ่งผู้คนที่นั่นต้องเข้าแถวรอซื้อตั๋วเข้าดูงานศิลปะอันยาวเหยียด ทั้งๆ ที่ค่าบัตรก็แสนแพง แต่บางคนก็เข้าดูกัน 2-3 รอบก็มี อาจจะเป็นเพราะมีผลงานที่แปลกใหม่จากทุกมุมโลกมาร่วมแสดง มีผลงานที่มีความหลากหลายและแตกต่างกันที่น่าสนใจมากมายการดูงานจึงต้องอาศัยเวลา และความพิถีพิถัน การดูงานบางครั้งก็ต้องเข้าแถวดูกันยาว การแสดงมีอยู่ด้วยกันหลายจุด ทำให้ดูศึกคักกันไปทั้งเมือง แต่สำหรับการดูงานในพิพิธภัณฑ์ในสหรัฐอเมริกานั้นผู้คนส่วนใหญ่ถือว่า การดูงานศิลปะเป็นการพักผ่อนชนิดหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์จะมีคนจากที่ต่าง ๆ มาดูกันมากมาย ยิ่งเป็นการแสดงเปิดใหม่และมีโปรแกรมการแสดงใหม่ ๆ ด้วย แล้วยิ่งมีคนดูแน่นมาก ขนาดจะต้องเข้าแถวกันดูทีเดียว ถ้าเราอยากจะดูนาน ๆ ก็คงต้องเดินวนมาใหม่อีกรอบหนึ่ง โปรแกรมของพิพิธภัณฑ์ศิลปะเขาก็จะมีการจัดการที่ดีมีวิธีเรียกร้องความสนใจหลาย ๆ ด้าน จึงทำให้พิพิธภัณฑ์ศิลปะเป็นเหมือนสถานที่พักผ่อนหย่อนใจเช่นเดียวกันสวนสาธารณะ บางครั้งการจัดงานแสดงได้นำเอามุมมองของศิลปินเก่าออกมาแสดง เช่น เอาผลงานของศิลปินปีกัสโซ่ ชุด ผู้หญิงร้องไห้ออกมาจัดแสดงหรือ โปรแกรมของศิลปินเม็กซิกันหรือเน้นการแสดงของกลุ่มศิลปินหญิงที่มีชื่อเสียง การจัดโปรแกรมของพิพิธภัณฑ์ศิลปะ จึงเป็นที่น่าสนใจติดตามของผู้คน ซึ่งมีทั้งผลงานศิลปะสมัยเก่า และผลงานศิลปีนรุ่นใหม่ๆ นอกจากสิ่งที่น่าสนใจที่เป็นผลงานทางศิลปะแล้ว พิพิธภัณฑ์ศิลปะยังเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจในรูปแบบต่าง ๆ กันไป เช่นบางแห่งเป็นสวนปะติมากรรม ซึ่งมีผลงานประติมากรรมติดตั้งกลมกลืนไปกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมบางแห่งอยู่ท่ามกลางป่าเขา ล้อมรอบไปด้วยแมกไม้ในป่าดู ๆ แล้วไม่น่าจะเป็นสถานที่จะมีผลงานศิลปะหรือหอศิลปะมาตั้งอยู่เลย หอศิลปะแถบเมืองนาป้า (NAPA) ซึ่งเป็นเมืองเกษตรกรรมปลูกองุ่นสำหรับทำเหล้าไวน์ มีป่าเขาเงียบสงบในช่วงวันธรรมดา แต่กลับคึกคักไปด้วยผู้คนที่หลั่งไหลมาชิมไวน์ และเข้าชมงานศิลปะในวันหยุดสุดสัปดาห์ ผู้คนจะต้องเดินเข้าไปในป่าเพื่อไปยังพิพิธภัณฑ์ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางแมกไม้นั้น