การจัดการกำไรของบริษัทที่ถูกควบรวมกิจการ : หลักฐานเชิงประจักษ์จากบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย

Abstract

          การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการจัดการกำไรบริษัทที่ถูกควบรวมกิจการ โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือ บริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยที่ถูกควบรวมกิจการระหว่างปี พ.ศ. 2550 - 2558 จำนวนทั้งสิ้น 91 บริษัท ผู้วิจัยทดสอบการจัดการกำไรผ่านรายการคงค้างที่อยู่ในดุลยพินิจของผู้บริหารโดยใช้ตัวแบบ The Modified Jones (1995) ผู้วิจัยใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลเพื่อวัดค่ารายการคงค้างที่อยู่ในดุลยพินิจของด้วย วิธีอนุกรมเวลา (Time series method) จากนั้นจึงนำข้อมูลมาวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอนุมาน ซึ่งกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05          ผลการศึกษาพบว่า บริษัทที่ถูกควบรวมกิจการมีการจัดการกำไรผ่านรายการคงค้างในปีที่ถูกควบรวมกิจการโดยพบว่ามีการจัดการกำไรในทิศทางที่ลดลง อาจเป็นเพราะผู้บริหารต้องการให้ผลการดำเนินงานในปีหลังจากที่ถูกควบรวมกิจการมีผลการดำเนินงานที่สูงขึ้น ซึ่งส่งผลให้กำไรของบริษัทที่ควบรวมสูงขึ้นในปีถัดไป ทั้งนี้เพื่อแสดงให้เห็นการดำเนินงานที่ดีขึ้นภายหลังจากการควบรวมกิจการ ซึ่งผลการวิจัยดังกล่าวสอดคล้องกับผลวิจัยของ Zucca and Campbell (1992)           This research aimed at identifying earnings management of acquirees. The samples used for this study were 91 listed companies in the stock exchange of Thailand acquired during 2550 - 2558 B.E. The researcher tested the earnings management via discretionary at the accruals by employing the Modified Jones (1995) Model. The data for the study were collected to assess the discretionary accruals by Time-series Method. Then, descriptive and inferential statistics were employed for the data analyses with the statistical significance at the 0.05 level.          The findings revealed that the acquirees had the earnings management via the discretionary accruals during the years of mergers. It was also found that the earnings management was in a downward direction. This might be due to the need of the executives to make the operating performances after the year of mergers higher, resulting in the higher profits at the following years of the acquirers. Then, it would make the acquirers realize the values of the investment decisions. As a consequence, the empirical evidence of this study corresponded to the past research conducted by Zucca & Campbell (1992).