อิทธิพลของการเพ่งความสนใจที่มีต่อสมรรถนะทางอารมณ์และความผาสุกของนิสิตปริญญาตรี

Abstract

     การวิจัยครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อตรวจสอบอิทธิพลของการเพ่งความสนใจที่มีต่อสมรรถนะทางอารมณ์และความผาสุกของนสิติระดับปริญญาตรี และตรวจสอบอิทธิพลของเพศต่อโครงสร้างความพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการเพ่งความสนใจ   สรรถนะทางอารมณ์และความผาสุกของนิสิตระดับปริญญาตรี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นิสิตระดับปริญญาตรีชั้นปีที่ 1 ถึง 4 ของมหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตบางแสน ปีการศึกษา 2557 ภาคเรียนที่ 2 จำนวน 385 คน (ชาย 194 คน หญิง 191 คน) ซึ่งได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน ทั้งนี้กลุ่มตัวอย่างสมัครใจและยินยอมเข้าร่วมการวิจัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย มี 3 ฉบับ คือ 1) แบบวัดการเพ่งความสนใจ การตระหนักรู้แลการตั้งใจ 2) แบบวัดสมรรถนะทางอารมณ์ และ 3) แบบวัดความผาสุกเชิงจิตวิทยา ผู้วิจัยดำเนินการเก็บข้อมูลด้วยตนเอง ระหว่างวันที่ 8-30 เมษายน พ.ศ. 2558 วิเคราะห์สมการโครงสร้างเชิงเส้น ผลการวิจัยพบว่า1)การเพ่งความสนใจมีอิทธิพลทางตรงต่อสมรรถนะทางอารมณ์ของนิสิตระดับปริญญาตรีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)2)การเพ่งความสนใจมีอิทธิพลทางตรงต่อความผาสุกของนิสิตระดับปริญญาตรี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)3)สมรรถนะทางอารมณ์มีอิทธิพลทางตรงต่อความผาสุกของนิสิตระดับปริญญาตรีอย่างมีนัยสำคัญ           (p < .05) และความผาสุกของนิสิตระดับปริญญาตรีได้รับอิทธิพลทางอ้อมผ่านสมรรถนะทางอารมณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)4)การเพ่งความสนใจไม่มีปฏิสัมพันธ์ร่วมกันกับสมรรถนะทางอารมณ์ โดยมีค่า Standard coefficient เท่ากับ 0.119 (p > .05) แสดงว่า การเพ่งความสนใจเหมาะสมที่จะทำหน้าที่เป็นตัวแปรคั่นกลางมากกว่าที่จะหน้าที่เป็นตัวแปรกำกับระหว่างสมรรถนะทางอารมณ์และความผาสุกของนิสิต ระดับปริญญาตรี5)เพศไม่มีอิทธิพลต่อโครงสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการเพ่งความสนใจ สมรรถนะทางอารมณ์และความผาสุกของนิสิตระดับปริญญาตรี         The purposes of this study were to examine the effects of mindfulness on emotional competencies and well-being of undergraduate students and examine the effects of gender on the causal relationship between mindfulness, emotional competencies and well-being of undergraduate students. The sample consisted of 385 (194 males,& 191 females) undergraduate students, who studied in year 1 to 4, in the second semester of academic year 2015. The sample was selected by employed a multi-stage random sampling procedure, who volunteer and willing to participate in the research project. The 3 research instruments were the Mindful awareness attention scale, the Assessing emotion scale, and the Scale of psychological well-being. The data was statistically analyzed by utilizing the Linear Structural Equation Modeling (SEM). The results revealed as follows: 1)Mindfulness directly effected on emotional competencies of undergraduate students statistically significant (p < .05)2)Mindfulness directly effected on well-being of undergraduate students statistically significant (p < .05)3)Emotional competencies directly effected on well-being of undergraduate students statistically significant (p < .05) and the well-being of undergraduate students was indirectly effected through emotional competencies statistically significant (p < .05)4)Mindfulness had interaction with emotional competencies with standard coefficient = 0.119 (p > .05). It demonstrated that mindfulness was appropriately to be a mediator variable more than a moderator variable between emotional competencies and well-being of undergraduate students.5)Gender had no effect on causal relationship between mindfulness, emotional competencies and well-being of undergraduate students.