ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน เรื่อง ฟิสิกส์นิวเคลียร์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความ สามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 15 (เวียงเก่าแสนภูวิทยาประสาท) จังหวัดเชียงราย

THE EFFECTS OF USING PROBLEM-BASED INSTRUCTION IN THE TOPIC OF NUCLEAR PHYSICS ON ACADEMIC ACHIEVEMENT AND SCIENTIFIC PROBLEM SOLVING ABILITY OF GRADE 12 STUDENTS AT RAJAPRAJANUGHOR 15 (WIANGKAOSAENPUWITTAYAPRASAT) SCHOOL IN CHIANG RAI PROVINCE

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาฟิสิกส์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี 6 เรื่อง ฟิสิกส์นิวเคลียร์ ที่เรียนโดยการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานกับนักเรียนที่เรียนด้วยวิธีสอนแบบปกติ (2) เปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนที่เรียนโดยการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานกับนักเรียนที่เรียนด้วยวิธีสอนแบบปกติ และ (3) เปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนที่เรียนโดยการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่เรียนในแผนการเรียนวิทยาศาสตร์ – คณิตศาสตร์ จำนวน 2 ห้องเรียน รวมนักเรียน ทั้งหมด 58 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ (1) แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน เรื่องฟิสิกส์นิวเคลียร์ (2) แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบปกติ เรื่องฟิสิกส์นิวเคลียร์ (3) แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาฟิสิกส์ และ (4)  แบบทดสอบความสามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยปรากฏว่า (1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาฟิสิกส์ของนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐานสูงกว่านักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (2) ความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐานสูงกว่านักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 และ (3) ความสามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  The purposes of this research were (1) to compare learning achievements in physics subject of Grade 12 students on Nuclear Physics in problem - based instruction with traditional instruction; (2) to compare the ability of scientific problem solving ability in problem - based instruction with traditional instruction; and (3) to compare scientific problem solving ability before and after learning through problem - based instruction. The research sample consisted of grade 12 students in the science-mathematics learning plan. There were 58 students in 2 classroom selected by cluster random sampling. The research tools were: (1) problem-based learning activity plan in the topic of Nuclear Physics; (2) traditional instruction plan in the topic of Nuclear Physics; (3) Physics learning achievement test; and (4) scientific problem solving ability test. Statistics employed for data analysis were the mean, standard deviation and t-test. The results of the research revealed that (1) the learning achievement in physics of the students  in  the  group  that  learned  through  problem-based  instruction  was  significantly  higher than the counterpart learning achievement of the student in the group that learned through the traditional instruction at the .05 level of statistical significance; (2) the scientific problem solving ability of students in the group that learned through problem-based instruction was significantly higher than the counterpart learning achievement of the student in the group that learned through the traditional instruction at the .05 level of statistical significance; and (3) the post-learning scientific problem solving ability score of the students who learned through problem-based instruction was significantly higher than pre-learning counterpart score at the .05 level.