ผลของการให้คำปรึกษาโดยใช้ทฤษฎีโปรแกรมภาษาประสาทสัมผัสต่อความหยุ่นตัวของเด็กที่มีประสบการณ์ทางลบ

The Effects of Neuro Linguistic Programming Couseling on Resiliency of Children with Negative Experiences

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการให้คำปรึกษาทฤษฎีโปรแกรมภาษาประสาทสัมผัสด้วยเทคนิคการปรับมโนภาพที่มีต่อความหยุ่นตัวของเด็กที่มีประสบการณ์ทางลบในชีวิต กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กที่มี ประสบการณ์ทางลบในชีวิต อายุ 13 - 21 ปี อยู่ภายใต้การดูแลของสถานสงเคราะห์เด็กชาย จำนวน 10 คน ที่มีคะแนนความหยุ่นตัวต่ำที่สุดเมื่อเรียงลำดับจากน้อยไปหามาก สุ่มอย่างง่ายเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นโปรแกรมการให้คำปรึกษาทฤษฎีโปรแกรมภาษาประสาทสัมผัสด้วย เทคนิคการปรับมโนภาพ และแบบประเมินความหยุ่นตัว ทำการทดลองเป็นรายบุคคล คนละ 1 ครั้ง ใช้เวลาครั้งละ 40 - 60 นาที แบบแผนที่ใช้ในการวิจัย คือ การวิจัยเชิงทดลอง แบ่งการทดลองเป็น 3 ระยะ คือ ระยะก่อนการ ทดลอง ระยะหลังการทดลอง และระยะติดตามผล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ การวิเคราะห์ความแปรปรวน แบบวัด ประเภทหนึ่งตัวแปรระหว่างกลุ่ม และหนึ่งตัวแปรภายในกลุ่ม  ผลการวิจัยพบว่า มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการทดลอง กับระยะเวลาการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05 เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มพบว่า กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีคะแนนความ หยุ่นตัว ในระยะหลัง ทดลองและติดตามผล ไม่แตกต่างกัน แต่เมื่อเปรียบเทียบภายในกลุ่มทดลอง พบว่ามีคะแนนความหยุ่นตัวในระยะ หลังทดลอง และระยะติดตามผล สูงกว่าระยะก่อนทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05   The purpose of this research was to study the effects of Neuro Linguistic Programming Counseling on Resiliency of Children with negative experiences. The samples composed of 10 Children aged 13 - 21 in a home for boys who had low Resilience scores. The simple random sampling was used to assign into two groups: an experimental group and a control group with five members in each. The instruments used in this research were the State-Trait Resilience Inventory and the Neuro Linguistic Programming, Visual Kinesthetic Dissociation technique. The sample was individually intervened for one session, 40 - 60 minutes. The study was divided into three phases: the pre - test phase, the post - test phase and the follow - up phase. The data were analyzed through repeated measures analysis of variance: one between - subject variable and one within-subjects variable. The results revealed that the interaction between the method and duration of the experiment was statistically significant difference at the .05 level. The levels of resiliency in the experimental and the control groups in the post - test phase and the follow, up phase were not statistically significant difference. The resiliency in the experimental group in the post - test phase and the follow up phase were statistically significant difference higher than the pre- test phase the statistically significant difference was at the .05 level.