ศักยภาพและรูปแบบที่เหมาะสมในการป้องกัน และแก้ปัญหาโรคเอ็ชไอวีในชุมชน

Potential Model for Solving HIV Problems in Communities

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อค้นหาศักยภาพและแรงสนับสนุนทางสังคม และรูปแบบในการดำเนิน งานป้องกันและแก้ไขปัญหาโรคเอ็ชไอวีในชุมชน, กลุ่มตัวอย่างชุมชน ๓ แห่งในจังหวัดระยอง ได้แก่ ชุมชนประมง ชุมชนเกษตร และชุมชนอุตสาหกรรม ผู้ศึกษาได้รวบรวมข้อมูลจากการสนทนากลุ่มย่อย และสัมภาษณ์เจาะลึกผู้นำชุมชน ๗๗ คน และสัมภาษณ์ตามแบบสัมภาษณ์ตัวแทนครัวเรือน ๘๑๖ คน การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSSx for window.  การศึกษาพบว่า ทุกชุมชนมีประสบการณ์ จากการมีผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวีและผู้ป่วยในชุมชนในช่วงระยะเวลา ๓-๔ ปี ที่ผ่านไป และมีการดำเนินงานด้านโรคเอ็ชไอวีโดยกลุ่มองค์กรที่สำคัญ คือ กลุ่มอาสาสมัครสาธารณสุขที่มีความเสียสละ และดำเนินงานภายใต้หน่วยงานสาธารณสุขในชุมชน และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดยมีองค์ประกอบ ดังนี้ : (๑) ชุมชน ที่มีโครงสร้างพื้นฐานสำคัญ คือ มีความสัมพันธ์ที่ดีในชุมชน และมีกลุ่มดำเนินงานที่ชัดเจน : ผู้นำกลุ่มและผู้นำชุมชนเห็นความสำคัญของปัญหาโรคเอ็ชไอวี; (๒) สมาชิกในชุมชนมีความตระหนักต่อปัญหาโรคเอ็ชไอวี และมีส่วนร่วมในการสนับสนุนทางสังคมแก่ผู้ป่วย; (๓) มีแหล่งทุนสนับสนุนต่อเนื่อง โดยเฉพาะทุนที่ได้จากรายได้ในชุมชนเอง และมีการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพในชุมชน; (๔) ดำเนินการโดยใช้เทคนิควิธีการที่สอดคล้องกับวิถีชีวิตในชุมชน และสร้างความสัมพันธ์อันดีในชุมชน; (๕) ได้รับการสนับสนุนจากองค์กรเอกชนและรัฐบาล ในกรณีที่ชุมชนไม่สามารถดำเนินการได้ด้วยตัวเองเช่นล่าม, และการจัดฝึกอบรมแก่ผู้นำชุมชน รูปแบบในการดำเนินงานด้านโรคเอ็ชไอวีของชุมชนประมงเกษตร และอุตสาหกรรม ควรประกอบด้วยลักษณะโครงสร้างชุมชนที่เอื้อให้การดำเนินงานโรคเอ็ชไอวีสำเร็จ คือ ควรรักษาความแน่นแฟ้นภายในชุมชนไว้, หาแหล่งทุนที่หลากหลาย, พัฒนาและส่งเสริมการทำงานของทีมงานและองค์กรในชุมชนให้ทำงานเชิงรุกและสร้างเครือข่ายความร่วมมือ, ปรับปรุงรูปแบบการจัดกิจกรรมให้ดึงดูดใจและทันสมัย, รักษารูปแบบการสั่งสอนลูกหลานภายในครอบครัว, และควรดำเนินกิจกรรมด้านการป้องกัน และการแก้ไขปัญหาโรคเอ็ชไอวีไปพร้อมกับปัญหาด้านอาชีพ   The purpose of this study was to explore the potential for social activities to help solve HIV problems in the communities concerned, and to develop a model for counteracting future problems. Three eminent populations in Rayong Province. i.e., fishery, agricultural and industrial communities, were selected for the study, for which 77 officials and informal village leaders and 816 family agents were interviewed. Content analysis was used for analyzing qualitative data; Kruskal Wallis test and chi-square test were used for analyzing quantitative data.  The results revealed that, during the previous 3-4 years, HIV infection posed a serious problem in the communities, which provided considerable experience and drove social support. Principally, village public health volunteers and a village committee had formed community groups with the potential for combating HIV interventions within public health settings. HIV problem – solving modalities include the following : (1) strengthening community groups with anti-HIV activites and community relationships; (2) enhancing the ability of community leaders and villagers to recognize HIV problems and personal risk behaviors; (3) encouraging social investment for maintaining anti-HIV activities; (4) improving and creating appropriate ways or processes for communicating among leader groups and villagers; (5) facilitating learning about, and the exchange of HIV-related data and information; and (6) providing equipment, personnel and knowledge for supporting community activities.  The model for solving HIV problems in the three communities under study consists of two parts: (1) community structure: strengthening community relationships; and (2) developing volunteer teams and organizations to activate intervention, determine the variety of revolving capital sources, increasing networking among groups, creating and improving the attractiveness of activities, especially considering the solutions for both economic and HIV problems.