ผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้ระหว่างการใช้สื่อสิ่งพิมพ์ กับสื่อมัลติมีเดียแบบมีปฏิสัมพันธ์ ของนักเรียนระดับประถมและมัธยมศึกษา

Abstract

         การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการเรียนรู้ทั้งด้านพุทธิพิสัย จิตพิสัย และทักษะพิสัยของการเรียนรู้ผ่านสื่อสิ่งพิมพ์กับสื่อมัลติมีเดียแบบมีปฏิสัมพันธ์ และเพื่อศึกษาเจตคติของนักเรียนประถมและนักเรียนมัธยมศึกษาต่อเนื้อหา ต่อสื่อสิ่งพิมพ์และสื่อมัลติมีเดียแบบมีปฏิสัมพันธ์ ใช้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 4 กลุ่ม ๆ ละ 50 คน คือ กลุ่มแรกเป็นนักเรียนประถมเรียนรู้ผ่านสื่อสิ่งพิมพ์ กลุ่ม 2 เป็นนักเรียนประถมเรียนรู้ผ่านสื่อมัลติมีเดียแบบมีปฏิสัมพันธ์ กลุ่ม 3 เป็นนักเรียนมัธยมเรียนรู้ผ่านสื่อสิ่งพิมพ์ และกลุ่ม 4 เป็นนักเรียนมัธยมเรียนรู้ผ่านสื่อมัลติมีเดียแบบมีปฏิสัมพันธ์ ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนประถมและนักเรียนมัธยมที่เรียนรู้ผ่านสื่อมัลติมีเดียแบบมีปฏิสัมพันธ์มีผลการเรียนรู้ด้านพุทธิพิสัยและทักษะพิสัยที่เพิ่มขึ้นสูงกว่านักเรียนประถมและนักเรียนมัธยมที่เรียนรู้ผ่านสื่อสิ่งพิมพ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < .001) นักเรียนส่วนใหญ่ที่ผ่านการใช้สื่อมัลติมีเดียแบบมีปฏิสัมพันธ์ มีการรับรู้ต่อเนื้อหา การตอบสนองเชิงบวก และการตระหนักในคุณค่าของเนื้อหาที่เรียนรู้ ทั้งนี้เจตคติของนักเรียนประถมและนักเรียนมัธยมต่อเนื้อหาและคุณภาพสื่อทั้ง 2 ประเภทหลังเรียนรู้นั้นอยู่ในระดับดี