การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับบทบาทของพระสงฆ์ในภาคตะวันออกระหว่างปีพ.ศ. 2541-2560

A Synthesis of Research on the Roles of Monks in the East of Thailand during B.E. 2541-2560

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจ สังเคราะห์และเสนอแนวทางในการส่งเสริมพระสงฆ์ในภาคตะวันออก ใช้วิธีปริทัศน์แบบพรรณนา ศึกษาสรุปเนื้อหาของงานวิจัยโดยวิธีบรรยายและสังเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาระหว่างปี พ.ศ. 2541-2560 มีงานวิจัยจำนวน 21 เล่ม เป็นงานวิทยานิพนธ์จำนวน 19 เล่ม งานดุษฎีนิพนธ์และงานวิจัยอย่างละ 1 เล่ม เป็นการวิจัยเชิงปริมาณจำนวน 13 เล่ม การวิจัยเชิงคุณภาพ 2 เล่ม และการวิจัยแบบผสมผสาน 6 เล่ม จังหวัดที่ถูกเลือกมาทำวิจัยมากที่สุด คือ สระแก้ว 6 เล่ม รองลงมา คือ ระยองและตราด 4 เล่ม จากการสังเคราะห์บทบาทของพระสงฆ์ 6 ด้าน พบว่า เป็นบทบาทด้านการเผยแผ่ศาสนธรรม 12 เล่ม ด้าน  สาธารณสงเคราะห์และด้านศึกษาสงเคราะห์ด้านละ 7 เล่ม ด้านการศาสนศึกษา ด้านการสาธารณูปการ และด้าน การปกครองด้านละ 6 เล่ม เท่ากัน แนวทางในการส่งเสริมพระสงฆ์ในภาคตะวันออกมีการประชาสัมพันธ์การเรียนนักธรรม-บาลีและสามัญ ส่งเสริมให้วัดจัดการด้านศึกษาสงเคราะห์มากขึ้น ส่งเสริมให้พระสงฆ์นำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการเผยแผ่ ส่งเสริมให้วัดจัดตั้งกองทุนด้านสาธารณสงเคราะห์ส่งเสริมให้พระสงฆ์มีความรู้ด้านการอนุรักษ์โบราณสถาน โบราณวัตถุ และส่งเสริมให้มีการกระจายอำนาจในการบริหาร  The purposes of this research were to explore, synthesize and propose guidelines for promoting monk roles in the eastern region. The data were collected by using a narrative review. The researchers studied and summarized the research substantives by using descriptive and synthetic methods. The 21 studied research works were from 1998 to 2017, 19 of which were theses, one dissertation and one research paper. Thirteen of these were quantitative studies while two were qualitative studies, and six were with mixed-method studies. With regard to the research areas, six research works were conducted in Sa Kaeo. Four were conducted in  Rayong and Trat. Regarding the six roles of monks, it was found that 12 research works deal with the roles of monks on propagating the Buddha’s teaching. Seven papers discussed the roles of monks on public welfares and education, and six of them on religious education, public assistance, and administration. The guidelines for promoting monks in developing the eastern region were as follows. First, monks should give information on Pali-Dhamma and general education study. Second, welfare education should be run in temples as much as possible. Third, technology should be made available to help monks in propagating the Buddha’s teachings. Fourth, temples should raise funds for the benefits of people in need. Fifth, monks should be equipped with knowledge of how to preserve ancient monuments and artifacts. Lastly, administration should be decentralized.