คตินิยมสมัยใหม่กับการแสวงหาความจริงในละครแนวสืบสวนสอบสวนไทย เรื่อง I Hate You, I Love You และ เลือดข้นคนจาง
Modernism and Truth-seeking in Thai Detective Dramas I Hate You, I Love You and In Family, We Trust
Keywords:
การแสวงหาความจริง, คตินิยมสมัยใหม่, ละครแนวสืบสวนสอบสวนไทย, Modernism, Thai Detective Drama, Truth-SeekingAbstract
ละครแนวสืบสวนสอบสวนนำเสนอแนวคิดสำคัญเกี่ยวกับการแสวงหาความจริงผ่านการคลี่คลายปริศนาคดีฆาตกรรมในเรื่อง ทั้งในระดับเนื้อเรื่องที่เป็นการแสวงหาความจริงของตัวละคร และในระดับผู้ชมที่เป็นการแสวงหาความจริงของละครเรื่องที่ชม อย่างไรก็ดี มีข้อสังเกตว่าละครบางเรื่องนำเสนอปัญหาเกี่ยวกับการแสวงหาความจริงผ่านเนื้อเรื่องแนวสืบสวนสอบสวนที่นำเสนอในละคร บทความนี้มุ่งวิเคราะห์การแสวงหาความจริงและปัญหาเกี่ยวกับความจริงในละครแนวสืบสวนสอบสวนไทย เรื่อง I Hate You, I Love You และ เลือดข้นคนจาง เนื่องจากเป็นละครที่นำเสนอปัญหาเกี่ยวกับการแสวงหาความจริงและแตกต่างไปจากละครไทยเรื่องอื่น ๆ ที่มีเนื้อหาแนวเดียวกัน จากการศึกษาพบว่า ละครทั้งสองเรื่องนำเสนอว่าความจริงที่อยู่เบื้องหลังคดีฆาตกรรมในเรื่องขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละบุคคลที่เกี่ยวข้อง การแสวงหาความจริงที่นำเสนอผ่านละครทั้งสองเรื่องสอดคล้องกับลักษณะการแสวงหาความจริงตามคตินิยมสมัยใหม่ ทั้งยังนำไปสู่ประเด็นปัญหาที่สัมพันธ์กับการแสวงหาความจริง นั่นคือ ข้อจำกัดของมุมมองกับการรับรู้ข้อมูล ศักยภาพของบุคคลในการจัดกระทำต่อความจริง และสัมพันธภาพระหว่างบุคคลกับการปกปิดความจริง โดยนัยนี้ ละครทั้งสองเรื่องได้แสดงนัยแห่งความไม่ไว้ใจต่อความจริงและกระบวนการแสวงหาความจริงในสังคมไทย Most detective dramas depict discovering the truth through investigating murder cases in their narratives, both on a character and an audience level. However, it is noted that a few of those shows illustrate the problem of seeking truth in the stories. This essay examined the issues surrounding the pursuit of the truth in the Thai detective dramas I Hate You, I Love You and In Family, We Trust. As a result, these two dramas demonstrated how different people’s points of view might affect how actual a murder case is. The two series depicted the concept of truth-seeking and its relation to Modernism. They also explored related issues, such as the limited point of view of a person when receiving information, the ability of a person to arrange the truth, and the impact of interpersonal relationships on concealing the truth. In other words, these two series exposed the problematic nature of truth and the pursuit of truth in Thai society.References
ธงชัย แซ่เจี่ย. (2559). ความจริงที่สูญสลาย: คตินิยมสมัยใหม่ในบันเทิงคดีสืบสวนสอบสวนไทยเรื่อง ภารกิจปริศนาและกาหลมหรทึก. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ครั้งที่ 5 (หน้า 1773-1782). มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
นาดาว บางกอก. (2559). I Hate You, I Love You [Video]. LINE TV. https://tv.line.me/hateloveseries
นาดาว บางกอก. (2562). เลือดข้นคนจาง [Video]. LINE TV. https://tv.line.me/infamilywetrust
นิโลบล วงศ์ภัทรนนท์. (2564). จากลอดลายมังกรสู่เลือดข้นคนจาง: การนำเสนออัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมความเป็นชาวไทยเชื้อสายจีนในละครโทรทัศน์ไทย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 29(2), 76-103.
บุณยนุช สุขทาพจน์. (2562). แนวคิดทฤษฎีการเล่าเรื่องกับค่านิยมคนไทยเชื้อสายจีนในละครโทรทัศน์ เรื่อง เลือดข้นคนจาง. ใน การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 10 (หน้า 746-754). มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
พรธาดา สุวัธนวนิช. (2561). คนรุ่น “ฉัน” ใน I Hate You, I Love You: การบริโภคที่ไร้สุข. https://channel.sac.or.th/th/website/video/detail_news/2973
พลอยไพลิน เมฆพัฒนาภิญโญ. (2563). ภาพรวมระบบกงสีที่ปรากฏในละครโทรทัศน์ เรื่อง เลือดข้นคนจาง. [สารนิพนธ์อักษรศาสตรบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
สรณัฐ ไตลังคะ. (2550). เรื่องสั้นไทยแนวคตินิยมสมัยใหม่ พ.ศ. 2504-2516. [วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
สินียา ไกรวิมล. (2545). ลักษณะของบทละครโทรทัศน์ไทยที่ได้รับความนิยมช่วงหลังข่าวจากปี พ.ศ. 2535 ถึง พ.ศ. 2544. [วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2559). ทฤษฎีวรรณคดีวิจารณ์ตะวันตกในคริสต์ศตวรรษที่ 20. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัญมณี ภักดีมวลชน และคมสัน รัตนะสิมากูล. (2561). การวิเคราะห์โครงสร้างการเล่าเรื่องภาพความรักของวัยรุ่นที่ปรากฏในละครโทรทัศน์ เรื่อง I Hate You, I Love you. วารสารการสื่อสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 1(2), 43-67.
Bell, J. (1999). What is painting?: Representation and modern art. Thames & Hudson.