Director Lab: การขยับและปรับตัวของเครือข่ายละครกรุงเทพ

Abstract

“ตายยาก” อาจเป็นวลีที่ใช้อธิบายถึง คนกลุ่มหนึ่งได้อย่างวิเศษ คนกลุ่มนี้รวมตัวกันอย่างหลวม ๆ และใช้ “ละครเวที” สิ่งที่พวกเขารักทำหน้าที่เสมือนสายใยผูกยึดโยงถึงกันและกันจนดูราวกับ “เครือข่าย” ของแมงมุม พวกเขาคือคนละครเวทีร่วมสมัย ประเภทที่รัฐรู้จักแต่ไม่ใช่ลูกรัก ประเภทที่สื่อรับรู้ถึงการมีอยู่แต่ไม่มีพื้นที่ให้พูดถึงมากนัก ประเภทที่พยายามทำหน้าตาให้ดูมีอายุแทบตาย คนดูทั่วไป (บางส่วน) ก็ยังเข้าใจว่าเป็น “ละครนักศึกษา” คนละครเวทีนอกกระแสเหล่านี้เขาเรียกตัวเองว่า “เครือข่ายละครกรุงเทพ” (BTN: Bangkok Theatre Network  การรวมตัวของพวกเขาเริ่มมานานกว่าสองทศวรรษ แต่ที่รวมตัวกันเป็นจริงเป็นจังก็ตั้งแต่ปี ๒๕๔๕ เป็นต้นมา โดยมีผลงานสร้างชื่อ ได้แก่ เทศกาลละครกรุงเทพ (BTF : Bangkok Theatre Festival) เทศกาลละครเวทีของคนละครเวทีร่วมสมัยที่เปิดโอกาสให้ศิลปินทั้งรุ่นใหม่ รุ่นกลาง และรุ่นใหญ่ ได้มาปะทะสังสรรค์ แลกดูแลกวิจารณ์ สร้างสีสันให้แก่ผู้ชมผู้ชื่นชอบงานศิลปะประเภทนี้เป็นอย่างยิ่ง เทศกาลละครกรุงเทพได้รับการสนับสนุนด้วยดีจากประชาคมบางลำพู มหามิตรที่เอื้อเฟื้อให้ใช้สถานที่แทบจะทุกจุดให้คนละครเหล่านี้ได้ดัดแปลงเป็นโรงละคร ไม่ว่าจะเป็นสวนสาธารณะ ห้องประชุมของโรงเรียน ส่วนหนึ่งของผับ ร้านอาหาร สถานที่ทำงาน ไม่เว้นแม้แต่ในเขตวัด