การพัฒนาบุคลากรภาควิชารัฐศาสตร์ : การศึกษาดูงาน ณ ประเทศสาธารณรัฐสิงคโปร์ และประเทศ สาธารณรัฐประชาชนจีน (เมืองคุนหมิง)

Abstract

“ทรัพยากรบุคคล” เป็นปัจจัยสำคัญที่สุดในองค์การที่นักบริหารจะต้องให้ความสนใจ คำกล่าวลักษณะนี้มักจะได้ยินได้พบเห็นเสมอในการจัดการยุคใหม่ เพราะเป็นที่ยอมรับกันว่า ทุนขององค์การมี 2 ส่วน คือ ทุนทางการเงิน (Financial Capital) และทุนทรัพยากรมนุษย์ (Human Capital) ซึ่งทุนทั้งสองนี้จะต้องได้รับการลงทุนเพื่อก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่องค์การต้องการ ซึ่งส่วนหนึ่งจะถูกแปลงเป็นสินทรัพย์ ได้แก่ สินทรัพย์ที่จับต้องได้ (Tangible Asset) เช่น เครื่องใช้สำนักงานต่าง ๆ และสินทรัพย์ที่จับต้องไม่ได้ (Intangible Asset) เช่น ทักษะ ฝีมือ ความสามารถ ความเชี่ยวชาญของบุคลากร เพื่อให้เกิดผลสัมฤทธิ์ทางการบริหารมากที่สุด องค์การควรจะหันมาลงทุนในส่วนของทุนทรัพยากรมนุษย์ (Human Capital) ให้มากขึ้น เพราะทุนส่วนนี้สามารถสร้างสินทรัพย์ที่จับต้องไม่ได้ อันจะเป็นประโยชน์ต่อองค์การอย่างมากมาย มากกว่าสินทรัพย์ในรูปวัตถุสิ่งของที่นับวันจะเสื่อมราคาในขณะที่ทักษะความรู้ความสามารถจะเพิ่มพูนขึ้นตามประสบการณ์และระยะเวลา (ชวพล ศิริพจนานนท์, 2547, หน้า 42)