งานวิจัยสร้างสรรค์การประพันธ์เพลงและการเรียบเรียงเสียงประสาน : “โอเวอร์ซีส์แอดแวนเจอร์ทราเวล” สำหรับวงแจ๊สออร์เคสตรา
“Overseas Adventure Travel” for Jazz Orchestra: A Creative Research in Music Composition and Orchestration
Keywords:
โอเวอร์ซีส์แอดแวนเจอร์ทราเวล, การประพันธ์เพลง, การเรียบเรียงเสียงประสานAbstract
งานวิจัยสร้างสรรค์การประพันธ์เพลงและการเรียบเรียงเสียงประสาน “โอเวอร์ซีส์แอดแวนเจอร์ทราเวล” สำหรับวงแจ๊สออร์เคสตรา (โอ.เอ.ที.) เป็นบทเพลงแจ๊สร่วมสมัย ประเภทดนตรีบรรเลง สร้างสรรค์โดยการบูรณาการแนวคิดร่วมกันระหว่างดนตรีแจ๊ส ดนตรีคลาสสิก และดนตรีร่วมสมัย ผู้ประพันธ์เพลงตั้งใจแต่งขึ้นเพื่ออุทิศให้กับ “โอ๊ต” ซึ่งเป็นชื่อเล่นของ “วิทวัส ขอทวีวัฒนา” มือเบสแจ๊สดาวรุ่งของวงการดนตรีแจ๊สเมืองไทยที่ต้องเสียชีวิตเนื่องจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่ยังอายุยังน้อย ด้วยความอาลัยรัก ผู้ประพันธ์เพลงแต่งบทเพลงนี้ในรูปแบบวงดนตรีแจ๊สขนาดเล็กก่อน และต่อมาจึงนำมาเรียบเรียงเสียงประสานให้กับวงแจ๊สออร์เคสตรา โดยใช้เทคนิคการเรียบเรียงเสียงประสานที่ผสมผสานหลากหลายแนวคิด การประพันธ์เพลงและการเรียบเรียงเสียงประสานบทเพลงนี้ประสบผลสำเร็จตามวัตถุประสงค์อย่างสมบูรณ์ ได้รับการเผยแพร่ในระดับนานาชาติ และได้รับการตีพิมพ์โดย แจ๊สเอ็ดดูเคชันอะบอร์ด “Overseas Adventure Travel” for Jazz Orchestra is a composition in a contemporary jazz style — a synergy between jazz, classical and contemporary music. This composition is dedicated to the memory of “Oat” Vittavat Khotavivattana, the rising star Thai jazz bassist, who died from a car accident at a young age. The composer first composed this piece for a small jazz ensemble and later orchestrated for a jazz orchestra. The composition utilizes a combination of various concepts and techniques. The piece has been performed internationally and is published by Jazz Education Abroad.References
ณัชชา พันธุ์เจริญ. (2554). พจนานุกรมศัพท์ดุริยางค์ศิลป์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เกศกะรัต.
ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. (2553). อรรถาธิบายและบทวิเคราะห์บทเพลงที่ประพันธ์โดย ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส.
ธีรัช เลาห์วีระพานิช. (2562). ทฤษฎีดนตรีแจ๊สและการอิมโพรไวส์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พัชรดาว์.
วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. (2558). ดนตรีศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีรชาติ เปรมานนท์. (2537). ปรัชญาและเทคนิคการแต่งเพลงร่วมสมัยไทย. กรุงเทพฯ: คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อานุภาพ คำมา. (2561). “ลาเวนเดอร์แห่งความสงบ.” วารสารดนตรีรังสิต 13, 1: 27-40.
Adler, Samuel. (2002). The Study of Orchestration. New York: W.W. Norton & Company.
David, Norman. (1998). Jazz Arranging. New York: Ardsley House Publishers.
Gridley, Mark C. (2009). Jazz Styles: History and Analysis. (10thed). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Haerle, Dan. (1982). The Jazz Language: A Theory Text for Jazz Composition and Improvisation. Van Nuys, CA: Alfred Music.
Kostka, Stefan. (2006). Materials and Techniques of Twentieth-Century Music. (3rded). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Watkins, Glenn. (1988). Sounding: Music in the Twentieth Century. New York: Schirmer Books.
