ทฤษฎีการดูแลมนุษย์ กับการพัฒนาหลักสูตรการพยาบาลศาสตร์

Abstract

          สืบเนื่องจากความรู้และประสบการณ์ เป็นมรดกของชาติที่สืบทอดกัน โดยผ่านประชาชนในชาติ และในขณะเดียวกันประชาชนสามารถใช้ความรู้ดังกล่าว ในการประกอบอาชีพหรือวิชาชีพ เพื่อการดํารงชีวิตของตนเองและสร้างประโยชน์ให้กับสังคม ซึ่งหมายถึงว่าผลลัพธ์ของการจัดการศึกษา จะย้อนกลับมาเป็นเงื่อนไขผลักดันเศรษฐกิจและสังคม ทั้งในระดับปัจเจกบุคคลและระดับชาติได้  สถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา ที่ตระหนัก ถึงภารกิจในการกําหนดอนาคตของชาติ โดยผ่าน  หลักสูตรที่เปิดสอน จึงต้องดําเนินการจัดการเรียนการสอน บนความสํานึกและความรับผิดชอบต่อความมั่นคงของประเทศในระยะยาว ซึ่งหมายถึงว่า ไม่เพียงการจัดหลักสูตรให้มีความทันสมัยและสอดคล้องกับ สภาพความต้องการของสังคมปัจจุบัน แต่ยังต้องเป็นหลักสูตรที่ชี้นําทิศทางของสังคมที่ควรจะเป็นใน อนาคตได้ด้วย บทความฉบับนี้ มีเป้าหมายเพื่อนําเสนอ แนวคิดบางประการเกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตร พยาบาลศาสตร์ ด้วยการใช้ทฤษฎีการดูแลมนุษย์เป็นแกน แต่เนื่องจากการทบทวนวรรณกรรมของผู้เขียน ยังไม่พบข้อเขียนหรือบทความที่เขียนถึงการนําทฤษฎี การดูแลมนุษย์มาเป็นแกนในการพัฒนาหลักสูตร โดยตรงอีกทั้งเนื้อหาของทฤษฎีการดูแลมนุษย์ ก็เป็นการดูแลระหว่างพยาบาลกับผู้ป่วย มิใช่ผู้สอนกับผู้เรียน ผู้เขียนจึงได้เรียบเรียงเนื้อหาในตอนต้น ของบทความฉบับนี้จากเอกสารที่เกี่ยวข้อง และเชื่อมโยง ความรู้ที่ได้จากการสะท้อนคิดเนื้อหาส่วนตัวของ บทความเป็นความคิดเห็น ของผู้เขียนเองไว้ในตอนท้าย ซึ่งยังไม่ได้รับการตรวจสอบหรือการวิจารณ์จากผู้อื่น ผู้เขียนหวังว่าบทความฉบับนี้ จะเป็นสื่อในการเปลี่ยนความเห็น กับท่านผู้อ่านที่สนใจในการร่วมทําความกระจ่างเกี่ยวกับการประยุกต์ทฤษฎีการดูแล มนุษย์ไปสู่การพัฒนาหลักสูตรในปรากฏการณ์จริงทั้ง ในปัจจุบันและในอนาคต ดังคําถาม-คําตอบต่อไปนี้