ผลของโปรแกรมการฝึกกิจกรรมโยคะต่อความฉลาดทางอารมณ์และพฤติกรรมของเด็กวัยก่อนเรียน

Effects of Yoga Activity Training Program on Emotional Quotient and Behaviors of Preschool Children

Abstract

          การวิจัยแบบกึ่งทดลองครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกกิจกรรมโยคะต่อความฉลาดทางอารมณ์และพฤติกรรมของเด็กวัยก่อนเรียน กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่ายจากเด็กวัยก่อนเรียน ที่มารับบริการในสถานรับเลี้ยงเด็กปฐมวัย ฐานทัพเรือสัตหีบ อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี จำนวน 29 ราย ระหว่างเดือนเมษายน ถึงเดือนพฤษภาคม 2553 แบ่งเป็นกลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการฝึกกิจกรรมโยคะจำนวน 14 ราย และกลุ่มควบคุมได้รับการฝึกกิจกรรมตามปกติ 15 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลทั่วไป แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ และแบบประเมินพฤติกรรมเด็กวัยก่อนเรียน คำนวณค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าครอนบาค (α) ของแบบประเมินทั้งสองชุดได้เท่ากับ .88 และ .85 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน พิสัย และการทดสอบที (independent t-test) ผลการวิจัยพบว่า  1)  กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความฉลาดทางอารมณ์หลังการทดลองแตกต่างกับกลุ่มควบคุมอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p > .05) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า มีเพียงด้านเดียวคือ ด้านดี ซึ่งหมายถึงความสามารถในการควบคุมอารมณ์และความต้องการของตนเอง และการรู้จักเห็นใจผู้อื่น ที่กลุ่มทดลองมีคะแนนสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 2.66, p < .05)  2)  กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมหลังการทดลองแตกต่างกับกลุ่มควบคุมอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p > .05) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่ามีสองด้านคือ ด้านพฤติกรรมไม่อยู่นิ่ง กลุ่มทดลองมีคะแนนต่ำกว่ากลุ่มควบคุม (t = -2.78, p < .05) และด้านพฤติกรรมสัมพันธภาพทางสังคมกลุ่มทดลองมีคะแนนสูงกว่ากลุ่มควบคุม (t = 2.80, p < .05) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  ผลการวิจัยครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า พยาบาลเด็กควรนำโปรแกรมการฝึกกิจกรรมโยคะมาใช้ในการจัดกิจกรรมส่งเสริมความฉลาดทางอารมณ์และพฤติกรรมให้กับเด็กก่อนเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็นการช่วยเพิ่มความฉลาดทางอารมณ์ในด้านดี มีพฤติกรรมสัมพันธภาพทางสังคมที่ดี และลดพฤติกรรมไม่อยู่นิ่ง  The purpose of this quasi-experimental was to examine effects of yoga activity training program on emotional quotient (EQ) and behaviors of preschool children. Simple random sampling was used to recruit sample. The sample consisted of 29 preschoolers, who were brought to receive service at child daycare centers, which were under the Royal Thai Navy in Amphur Sattahip, Chon Buri province. The sample was divided into 2 groups. There were 14 children in the experimental group receiving yoga activity training and 15 children in the control group receiving routine nursing care. Data were collected during April to May 2010. Research instruments consisted of the demographic questionnaires, the EQ assessment for early childhood inventory, and the preschooler behavior questionnaire. Cronbach’s alpha coefficient (α) of the EQ inventory was .88, and of the behavior questionnaire was .85. Data were analyzed by using frequency, mean, range, standard deviation and independent t-test.    Results revealed as follows :  1)  There was not significantly different mean total score of the EQ between the Experimental and the control groups after completing the yoga activity training program (p < .05). However, the experimental group had mean score of a subscale ‘good’, which was the ability to control their own emotion and desire, and giving empathy to others, significantly higher than the score in the control group (t = 2.66, p < .05).  2)  There was not significantly different mean total score of the behaviors between  the experimental and the control groups after completing the yoga activity training program (p > .05). However, the experimental group had mean score of a subscale ‘hyperactivity’ significantly lower (t = -2.78, p < .05), and mean score of a subscale ‘ prosocial behavior’ significantly higher (t = 2.80, p < .05) than those in the control group.  These findings suggest that pediatric nurse should apply yoga activity training program to promote EQ and behaviors for preschool children, especially increased ‘good’ EQ, strengthened prosocial behavior and lessened hyperactivity.