ความต่างของแรงกดที่กระดูกก้นกบระหว่างนักกายภาพบำบัดและนิสิตกายภาพบำบัด

Abstract

หัตถบำบัดที่นักกายภาพบำบัดใช้เพื่อรักษาอาการปวดข้อต่อกระดูกก้นกบ การดัด ดึงข้อต่อ เป็นวิธีการรักษาข้อติดที่นักกายภาพบำบัดใช้ประจำ นักศึกษากายภาพบำบัดจึงต้องเรียนรู้ปริมาณแรงกดจากอาจารย์ ดังนั้นเตียงแสดงแรงกดทางกายภาพบำบัด ที่มีความน่าเชื่อถือ จะช่วยให้เกิดการเรียนรู้ที่ถูกต้อง และรวดเร็ว วัตถุประสงค์การศึกษานี้เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของปริมาณแรงกดที่กระดูกก้นกบโดยการกดจากด้านหลังไปด้านหน้าลำตัวระหว่างนักกายภาพบำบัดและนิสิตกายภาพบำบัด วิธีการวิจัยประกอบด้วยอาสาสมัครเพศหญิงสุขภาพดี 3 คน นอนคว่ำบนเตียงแสดงแรงกดทางกายภาพบำบัด นักกายภาพบำบัด 3 คน กดจากด้านหลังไปข้างหน้าที่ด้านหลังกระดูกก้นกบ ในเกรด 1, 2, 3 และ 4 หลังจากนั้นนิสิตกายภาพ บำบัด 3 คน ทำตามวิธีเดียวกันในอาสาสมัครคนที่ 1, 2, และ 3 ตามลำดับ ขณะศึกษาจะปิดบังหน้าจอ แสดงผลโดยนักกายภาพบำบัดผู้จดบันทึกผลอีกคน วิเคราะห์ด้วยสถิติ Wilcoxon signed-rank test ผลการวิจัยพบว่า นิสิตกายภาพบำบัด ใช้แรงกดที่กระดูกก้นกบเกรด 1 เฉลี่ย = 7.7 กิโลกรัม, เกรด 2 เฉลี่ย = 8.1 กิโลกรัม, เกรด 3 เฉลี่ย = 9.2 กิโลกรัม, เกรด 4 เฉลี่ย = 10.8 กิโลกรัม มากกว่านักกายภาพ บำบัดซึ่งกด เกรด 1 เฉลี่ย = 6 กิโลกรัม, เกรด 2 เฉลี่ย = 7 กิโลกรัม, เกรด 3 เฉลี่ย = 8.8 กิโลกรัม, เกรด 4 เฉลี่ย = 10.3 กิโลกรัม ความต่างของแรงกดของเกรด 1 = 1.7 กิโลกรัม, เกรด 2 = 1.1 กิโลกรัม, เกรด 1 = 0.4 กิโลกรัม, เกรด 1 = 0.5 กิโลกรัม ไม่พบความต่างของแรงกดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p > .05) แต่อย่างไรก็ตามแรงกดระหว่างสองกลุ่มดังกล่าวมีความต่างกันในทางคลินิก สรุปว่านิสิตกายภาพบำบัดใช้แรงกดที่กระดูกก้นกบ มากกว่านักกายภาพบำบัด ความต่างของแรงกดเกรดเพื่อลดปวด เกรด 1 = 1.7 กิโลกรัม เกรด 2 = 1.1 กิโลกรัม ไม่เหมาะสมที่จะใช้ในการรักษาเพราะแรงกดที่มากกว่าจะเสี่ยงต่อการเกิดการปวดที่มากกว่าซึ่งการเปิดเผยหน้าจอแสดงผลของเตียงแสดงแรงกดทางกายภาพบำบัด จะสามารถช่วยส่งเสริมการเรียนรู้ของนิสิตกายภาพบำบัด        Manual physical therapy is always used in treating sacroiliac joint pain, with joint mobilization frequently used for joint stiffness treatment. Physical therapy students must learn how to apply the appropriate quantity of force on the sacrum. A reliable physical therapy force display table may be useful for accurate and fast learning. The purpose of this study was to compare the difference between experienced physiotherapists and physiotherapy students in the force applied when using posterior-to-anterior sacrum mobilization techniques. Research methods used 3 healthy female  volunteers lying prone on a force display table, 3 physical therapists who applied posteroanterior direction on the sacrum on grades 1, 2, 3, and 4, and 3 physical therapy students who applied the same procedure to the same volunteers. The display panel was closed between test periods by another, blinded physical therapist. The Wilcoxon signed-rank test was used to analyze the data. Results showed that physical therapy students applied an average force on the sacrum grade 1 = 7.7 kilograms, grade 2 = 8.1 kilograms, grade 3 = 9.2 kilograms, and grade 4 = 10.8 kilograms. Physical therapists applied an average force on the sacrum grade 1 = 6 kilograms, grade 2 = 7 kilograms, grade 3 = 8.8 kilograms, grade 4 = 10.3 kilograms. The difference in average force in grade 1 = 1.7 kilograms, grade 2 = 1.1 kilograms, grade 1 = 0.4 kilograms, and grade 4 = 0.5 kilograms. There was no statistically significant difference between groups (p > .05), but a clinically meaningful difference between groups was noted for grades 1 and 2. The study concluded that physical therapy students applied more force than did the physical therapists. Some differences in force to reduce pain (grade 1 = 1.7 kilograms, grade 2 = 1.1 kilograms) were large enough to require caution and further training for students in clinical settings, since more force raises the risk of increased pain. The display force panel of the physical therapy force display table can promote the learning process