ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานวัดงาน ต่อสมรรถภาพทางกายของนักศึกษาชายที่มีภาวะน้ำหนักเกิน
The Effect of an Ergometer Exercise Program on Physical Fitness in Overweight Male Students
Keywords:
สมรรถภาพทางกาย, นักศึกษาชาย, น้ำหนักเกิน, จักรยานวัดงานAbstract
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานวัดงานต่อสมรรถภาพทางกายของนักศึกษาชายที่มีภาวะน้ำหนักเกิน กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาชายที่มีภาวะน้ำหนักเกิน คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี จำนวน 36 คน แบ่งออกเป็นกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 18 คน ทำการฝึก 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบประเมินองค์ประกอบร่างกายด้วยการคำนวณดัชนีมวลกาย ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อด้วยแบบทดสอบแรงเหยียดขา และความสามารถในการใช้ออกชิเจนสูงสุดด้วยแบบทดสอบออสตรานด์และไรมิ่ง วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติพรรณาการทดสอบค่าที และวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวชนิดวัดซ้ำ ผลการวิจัย พบว่า หลังการฝึกตามโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานวัดงาน 4 และ 8 สัปดาห์ กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่มีความแตกต่างกันด้านค่าเฉลี่ยน้ำหนักตัวและดัชนีมวลกาย ส่วนค่าเฉลี่ยแรงเหยียดขาและความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดหลังการฝึกตามโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานวัดงาน 8 สัปดาห์ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ในกลุ่มทดลอง พบว่า ค่าเฉลี่ยความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาและความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดก่อนและหลังการฝึกตามโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานวัดงาน 8 สัปดาห์มีความแตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 การวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรม การออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานวัดงาน สามารถนำไปการพัฒนาความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสูดได้ This quasi-experimental research aimed to examine the effect of an ergometer exercise program on physical fitness in overweight male students. The sample was 36 overweight male students equally divided into control and experimental groups. The control group received the usual practice while the experimental group received an ergometer exercise program 3 days per week for 8 weeks. Data-collection instruments included measures of height and weight, a leg dynamometer test, and the Astrand-Rhyming Cycle Ergometer test. The data were analyzed by descriptive statistics, t-tests, and repeated measure ANOVA. The results after 4 and 8 weeks showed that after receiving the ergometer exercise program, means scores for body weight and body mass index were not significantly different between the experimental and control groups. However, after 8 weeks, means scores of leg muscle strength and maximum oxygen uptake were significantly different between the groups (p < .05). In the experimental group, mean scores of leg muscle strength and maximum oxygen uptake were significantly different between the baseline and after 8 weeks of the ergometer exercise program (p < .05). This study indicated that the ergometer exercise program can lead to increases in muscle strength and maximum oxygen uptake.References
American College of Sports Medicine. (2014). ACSM’s resource manual for guideline for exercise testing and prescription. Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins.
Benjaponpitak, S., Nutchanart, P., Lerdkittivarakul, R., & Kansrirat, T. (2015). A training program using e-Learning to support medical teaching by learning management system. Thammasat Medical Journal, 15(1), 50-65. [in Thai]
Chanfun, M. (2014). The health behavior of obesity of student health education, Faculty of Education, Kasetsart University Bangkhen. Bangkok: Kasetsart University. [in Thai]
Chansem, W., & Jubchit, P. (2009). The development of types of appropriately exercise for overweight person. Bangkok: National Sports University. [in Thai]
Heydari, M., Freund, J., & Boutcher, S. H. (2012). The effect of high-intensity intermittent exercise on body composition of overweight young males. Journal of Obesity, 2012, 1-8.
Ketteng, W. (2012). A comparison between treadmill and field interval training on physiological variables. Bangkok: Chulalongkorn University. [in Thai]
Kotecki. (2014). Physical activity and health: An interactive approach. Burlington, MA: Jones & Bartlett learning.
Maophet, K., Chaopanich, K., Lapho, P., & Tiamkerd, V. (2012). Exercise behavior of personnel in Kasetsart University, Kamphaeng Saen Campus (Research report). Bangkok: Work Plan to Promote Innovation, Exercise and Sport for Health. Office of the Health Promotion Foundation (Thai Health Promotion Foundation). [in Thai]
Noychanla, C., & Aungudornpukdee, P. (2018). Factors affecting aerobic dance exercise among village health volunteers, Muang Phichit, Phichit province. Journal of Public Health Nursing, 32(2): 173-184. [in Thai]
Rattanakos, P. (2008). Basic bicycle training. Bangkok: Suwiriyasars. [in Thai]
Samahito, S., Sriyaphai, A., Seekukul, S., Kaewthian, N., Somthawin, S., Kutin, I., & Kanchanasila, A. (2013). Test and physical fitness standard criteria for Thai people aged 19-59 years. Bangkok: Office of Sport Science, Department of Physical Education. [in Thai]
Sonchan, W., & Sootmongkol, A. (2019). Effects on maximum oxygen uptake and muscular strength during an interval training program for people working within confined spaces. Burapha Journal of Medicine, 6(1), 1-10. [in Thai]
Sriramatr, S. (2014). Physical activity for health. Bangkok: Publisher of Chulalongkorn University. [in Thai]
Thongtaeng, P., & Seesawang, J. (2012). Overweight in Thai children. Rama Nurs J, 18(3), 287-297. [in Thai]
Tinuan, J., & Chauwatcharaporn, C. (2012). A comparision between the effect of aerobic and anaerobic training on anaerobic threshold in eighteen years ole soccer players. Journal of Sports Science and Health, 13(1), 25-37. [in Thai]
Womgdontree, K. (2015). Effect of low volume high intensity interval training on body weight and physical fitness of wrestlers. Chonburi: Burapha University. [in Thai]
