ปัญหากระบวนการกำหนดนโยบายบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ
Problems of Thai State Welfare Card in its Policy Formulation Process
Keywords:
ความเหลื่อมล้ำ, สวัสดิการ, บัตรสวัสดิการแห่งรัฐ, การกำหนดนโยบาย, ความสัมพันธ์เชิงอุปถัมภ์, Inequality, Welfare, State Welfare Card, Policy Formulation, ClientelismAbstract
บัตรสวัสดิการแห่งรัฐเป็นนโยบายสวัสดิการสำคัญที่เริ่มดำเนินการในช่วงปี พ.ศ. 2560 เป็นช่วงเวลาที่ประเทศไทยอยู่ภายใต้การปกครองของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ สำนักงานเศรษฐกิจการคลังในฐานะหน่วยงานหลักอ้างถึงปัญหาความเหลื่อมล้ำเป็นหลักสำคัญในการริเริ่มดำเนินนโยบาย อย่างไรก็ตาม มีข้อสังเกตหลายประการในแง่การดำเนินงาน อาทิ กระบวนการลงทะเบียนที่เป็นไปอย่างเร่งรัด การเก็บข้อมูลที่มิได้เป็นปัจจุบัน กลไกที่นำไปสู่การแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำขาดความชัดเจน และไม่มีการประเมินผลของโครงการอย่างเป็นระบบ บทความวิจัยชิ้นนี้จึงตั้งคำถามต่อวัตถุประสงค์ของนโยบายโดยศึกษาผ่านกรอบแนวคิดกระบวนการกำหนดนโยบายเศรษฐกิจเพื่อทำความเข้าใจมูลเหตุและแรงจูงใจของตัวแสดง (actors) ต่างๆ ในช่วง พ.ศ. 2560 ถึง 2562 การวิเคราะห์องค์ประกอบทั้งหมดผนวกกับงานวิจัยสนับสนุนนำไปสู่ผลการศึกษาว่านโยบายบัตรสวัสดิการแห่งรัฐอาจมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความสัมพันธ์เชิงอุปถัมภ์ทางการเมืองมากกว่าใช้เป็นเครื่องมือในการแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำอย่างยั่งยืน Welfare Card’ is a major poverty-targeting scheme, implemented in Thailand in 2017 while the National Council for Peace and Order was in office. Fiscal Policy Office, a leading public policy maker, claims that the scheme should help alleviate inequality issues in Thailand. However, there are questionable processes along the implementation. For instance, the selection process was done once since its inception, therefore, data of the poor is not up to date nor revised. Moreover, the program lacks both short and long-term evaluation and concise explanation how to achieve its main goal. Through policy formulation framework topped with supportive empirical literature, this article aims to suggest plausible political purposes of this scheme, namely forging and maintaining clientelistic relationship, rather than achieving stated economic goals of mitigating inequality issues.References
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2559). รายงานภาวะเศรษฐกิจไทย ปี 2558. กรุงเทพฯ: ธนาคารแห่งประเทศ ไทย.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2563). เครื่องชี้เศรษฐกิจมหภาคของไทย. กรุงเทพฯ: ธนาคารแห่งประเทศไทย:
ปัณณ์ อนันอภิบุตร, วิธีร์ พานิชวงศ์, สุมาพร ศรีสุนทร และลลิตา ละสอน. (2557). เงินโอน แก้จน คนขยัน. สัมมนาวิชาการประจำปีของสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง "เศรษฐกิจการคลังไทย: ความท้าย การปฏิรูป และความยั่งยืน".วันที่ค้นข้อมูล 12 เมษายน 2563, เข้าถึงได้จาก http://www2.fpo.go.th/FPO/index2.php?mod= Content&file=contentview&contentID=CNT0012369& categoryID=CAT0000158
พระราชบัญญัติการจัดประชารัฐสวัสดิการเพื่อเศรษฐกิจฐานรากและสังคม พ.ศ. 2462. (2562, มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 25 ก.
รังสรรค์ ธนะพรพันธุ์. (2544). กระบวนการกำหนดนโยบายเศรษฐกิจในประเทศไทย: บทวิเคราะห์เชิง ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจการเมือง พ.ศ. 2575-2530. กรุงเทพฯ : ผู้จัดการ.
ศรพล ตุลยะเสถียร, นรพัชร์ อัศววัลลภ, พงศ์นคร โภชากรณ์, ธนากร ไพรวรรณ์, ปิยวัลย์ ศรีขำ, อรกันยา เตชะไพบูลย์ และสัณหณัฐ เศรษฐศักดาศิริ. (2560). ไขรหัสการคลังอัจฉริยะ. สัมมนาวิชาการ ประจำปีของ สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง. วันที่ค้นข้อมูล 12 เมษายน 2563, เข้าถึงได้จาก http://www.fpo.go.th/main/getattachment/ General-information-public-service/FPO-symposium/ 8493/CNT0019282-1.pdf.aspx
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์ และคุปต์ พันธ์หินกอง. (2553). เศรษฐศาสตร์การเมืองของระบบสวัสดิการ. ใน การสัมมนาวิชาการประจำปี 2553 "การลดความเหลื่อมล้ำและสร้างโอกาสทางเศรษฐกิจ". กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
สำนักงบประมาณ. (2563). เอกสารงบประมาณ ฉบับที่ 3 งบประมาณรายจ่าย ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563 เล่มที่ 20. กรุงเทพฯ: สำนักงบประมาณ.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2563). ดัชนีราคาและผลผลิต. วันที่ค้นข้อมูล 14 เมษายน 2563, เข้าถึงได้จาก http://www.oae.go.th/view/1/ดัชนีราคาและผลผลิต/TH-TH
สำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน. (2563). การตรวจสอบการดำเนินงานโครงการประชารัฐสวัสดิการ สำนักงานปลัดกระทรวงการคลัง สำนักงานเศรษฐกิจการคลังและกรมบัญชีกลาง กระทรวงการคลัง. วันที่ค้นข้อมูล 28 เมษายน 2563, เข้าถึงได้จากhttps://www.audit.go.th/sites/default/files/files/inspection-results/3 บทสรุปผู้บริหาร.pdf
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). ข้อมูลเศรษฐกิจและสังคม. วันที่ค้นข้อมูล เมษายน 2563, เข้าถึงได้จาก https://www.nesdc.go.th/more_news.php?cid=75
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (6 มิถุนายน 2559). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 1005/10354 เรื่อง โครงการลง ทะเบียนเพื่อสวัสดิการแห่งรัฐ.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (27 กุมภาพันธ์ 2560). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 1005/3913 เรื่อง รายงานผลโครงการลงทะเบียนเพื่อสวัสดิการแห่งรัฐ ปี 2559 และโครงการลงทะเบียนเพื่อสวัสดิการแห่งรัฐ ปี 2560.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (28 เมษายน 2560). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 0412.4/14548 เรื่อง ประชารัฐสวัสดิการ การใช้ความช่วยเหลือผ่านบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (8 พฤษภาคม 2560). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 1406.2/18760 เรื่อง การเสนอความเห็นการขอจัดตั้งทุนหมุนเวียนของคณะกรรมการนโยบายการบริหารทุนหมุนเวียน.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (8 มกราคม 2561). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 1005/ล.40 เรื่อง มาตรการพัฒนา คุณภาพชีวิตผู้มีบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (29 มกราคม 2561). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 0412.4/1472 เรื่องขออนุมัติเงินงบประมาณรายจ่าย ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2560 งบกลาง รายการเงินสำรองจ่ายเพื่อกรณีฉุกเฉินหรือจำเป็น.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (21 พฤษภาคม 2561). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 1009/8103 เรื่องการลงทะเบียนเพื่อสวัสดิการแห่งรัฐเพิ่มเติมภายใต้โครงการไทยนิยม ยั่งยืน ในกลุ่มผู้พิการ ผู้สูงอายุ ผู้ป่วยติดเตียง หรือผู้ที่ไม่สามารถเดินทางมาลงทะเบียนได้ในปี 2560.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (19 พฤศจิกายน 2561). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 1007/18534 เรื่องมาตรการช่วยเหลือผู้มีรายได้น้อยเพิ่มเติมผ่านบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (11 มกราคม 2562). มติคณะรัฐมนตรี ที่ กค. 1005/546 เรื่อง มาตรการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้มีบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ ระยะที่ 2 และการเติมเงินเข้ากระเป๋าเงินอิเล็กทรอนิกส์ในบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ.
Bardhan, P., & Mookherjee, D. (2012). Political Clientelism and Capture: Theory and Evidence from West Bengal, India. Houghton Street, London: International Growth Centre.
Benabou, R., & OK, E. A. (2001). Social Mobility and the Demand for Redistribution: The POUM Hypothesis. The Quarterly Journal of Economics, 116(2), 447-487.
Benabou, R., & Tirole, J. (2006). Belief in a Just World and Redistributive Politics. The Quarterly Journal of Economics, 121(2), 699-746.
Brusco, V., Nazareno, M., & Stokes, S. C. (2004). Vote Buying in Argentina. Latin American Research Review, 39(2), 66-88.
Busject, G. (n.d.). Planning, Monitoring, and Evaluation: Methods and Tools for Poverty and Inequality Reduction Programs. Washington, D.C.: The World Bank.
Cleaver, F. (2003). The Inequality of Social Capital: Agency, Association and the Reproduction of Chronic Poverty. World Development 33(6), 893-906.
Diaz-Cayeros, A., & Magaloni, B. (2004). The Politics of Public Spending - Part II. The Programma Nacional de Solidaridad (PRONASOL) in Mexico. In World Bank World Development Report.
Khemani, S. (2015). Buying Votes Versus Supplying Public Services: Political Incentives to Under-Invest in Pro-Poor Policies. Journal of Development Economics, 117(c), 84-83.
Lizzeri, A., & Persico, N. (2000). The Provision of Public Goods Under Alternative Electoral Incentives. American Economic Review, 91(1), 225-239.
Robinson, J. A., & Verdier, T. (2013). The Political Economy of Clientelism. The Scandinavian Journal of Economics, 115(2), 260-291.
Schady, N. R. (2000). The Political Economy of Expenditures by the Peruvian Social Fund (FONCODES), 1991-95. American Political Science Review, 94(2), 289-304.
UNDP. (2013). Humanity Divided: Confronting Inequality in Developing Countries. New York: United Nations Development Programme.