ไหม : การประยุกต์ใช้เป็นชีววัสดุทางการแพทย์
Silk: Biomedical Applications
Keywords:
ไหม, สมบัติ, ชีววัสดุ , การประยุกต์ใช้ทางการแพทย์ , วิศวกรรมเนื้อเยื่อ, Silk, Property, Biomaterial, Medical applications, Tissue engineeringAbstract
ไหม เป็นเส้นใยธรรมชาติซึ่งประกอบด้วยโปรตีนอย่างน้อยสองชนิด คือ ไฟโบรอิน และเซอริซิน ปัจจุบัน ไหมไฟโบรอิน เป็นชีววัสดุที่สำคัญชนิดหนึ่งในการนำไปใช้ประโยชน์เพราะว่าไหมมีสมบัติที่น่าสนใจ ได้แก่ สลายตัวได้ด้วยกระบวนการชีวภาพ ระบายน้ำและอากาศได้ดี เข้ากับเซลล์ร่างกายได้ดีจึงแทบจะไม่ก่อให้เกิดอาการอักเสบนอกจากนี้ ไหม ยังสามารถปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปแบบที่หลากหลายเพื่อให้เหมาะสำหรับการนำไปใช้งานที่แตกต่างกัน ประโยชน์ของไหม คือ ทำเครื่องนุ่งห่ม เครื่องสำอาง ส่วนประกอบของเครื่องมือบางชนิด และเป็นสารเติมแต่งในอาหารและเครื่องดื่ม ไหม ถูกนำไปประยุกต์ใช้เป็นชีววัสดุทางการแพทย์ และพบว่า ไหม เป็นชีววัสดุที่น่าสนใจอย่างยิ่ง ดังนั้น ในบทความนี้ จึงนำเสนองานวิจัยที่เกี่ยวกับศึกษาและนำไหมไปใช้ประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นชีววัสดุสำหรับงานวิศวกรรมเนื้อเยื่อ Skill is a natural fiber which composed of at least two main proteins fibroin and sericin. Silk fibroin, recently, is a crucial candidate as biomaterial applications, due to its interesting properties including biodegradability, good oxygen and water vapor permeability, biocompatibility and minimum inflammatory. In addition, it can perform in various forms depending on the applications. Silk applications are in textiles, cosmetics, part of some instruments as well as food and drink additives. Silk has been applied for biomedical applications and reported as attractive biomaterial. Therefore, this review aimed to present some literatures on silk applications especially scaffolds for tissue engineering.References
Altman, G.H., Diaz, F., Jakuba, C., Calabro, T., Horan, R.L., Chen, J., Lu, H.H,. Richmond, J., & Kaplan, D.L. (2003). Silk-based biomaterials. Biomaterials, 24, 401-416.
Altman, G.H., Horan, R.L., Lu, H.H., Moreau, J., Martin, I., Richmond, J.C., & Kaplan, D.L. (2002). Silk matrix for tissue engineered anterior cruciate ligaments, Biomaterials, 23, 4131-4141.
Asakura, T., Demura, M., Date, T., Miyashita, N., Ogawa, K., & Williamson, M.P. (1997). NMR Study of silk I structure of Bombyx mori silk firoin with 15N-and 13C-NMR chemical Shift contour plots. Biopolymers, 41, 193-203.
Badylak, S.F. (2007). The extracellular matrix as a biologic scaffold material. Biomaterials, 28, 3587-3593.
Boyce, S.T., & Hansbrough, J.F. (1988). Biologic attachment, growth and differentiation of cultured human epidermal keratinocytes on a graftable collagen and chondroitin-6 sulfate substrate. Surgery, 103, 421-431.
Casem, M.L., Turner, D., & Houchin, K. (1999). Protein and amino acid composition of silk From the cob weaver, Latrodectus Hesperus (black widow). Int. J. Biol. Macromal., 24, 103-108.
Chang, J.C., Fletcher, M.J., Gurr, G.M., Kent, D.S., & Gilbert, R.G. (2005). A new silk: Mechanical, Compositional, and morphological characterization of leafhopper (Kahaono montana) Silk. Polymer, 46, 7909-7917.
Chiarini, A., Petrini, P., Bozzini, S., Dal Pra, I., & Armato, U. (2003). Silk fibroin/poly(carbonate)-Urethane as a substrate for cell growth: in vivo interactions with human cells. Biomaterials, 24, 789-799.
Chong, E.J., Phan, T.T., Lim, I.J., Zhang, Y.Z., Bay, B.H., Ramakrishna, S., & Lim, C.T. (2007). Evaluation of electrospun PCL/gelatin nanofibrous scaffold for wound healing and layered dermal reconstitution. Acta Biomaterialia, 3, 321-330.
Craig, C.L., Riekel, C. (2002). Comparative architecture of silks, fibrous proteins and their Encoding genes in insects and spiders, Comp. Biochem. Physiol. Part B: Biochem. Mol. Biol., 133, 493-507. 10
