การศึกษาการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลของตัวติดตาม แบบพาสซีฟทีเคลื่อนตัวตามมวลน้ำทะเลที่มีแหล่งกำเนิดจากปากแม่น้ำในบริเวณ อ่าวไทยตอนใน โดยใช้แบบจำลองอุทกพลศาสตร์

Investigation of the Seasonal Variation of Passive Tracer Released from River mouths in the Inner Gulf of Thailand by using a Hydrodynamic Model

Abstract

ผู้วิจัยได้ทำการศึกษาการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลของตัวติดตามแบบพาสซีฟที่เคลื่อนตัวตามมวลน้ำทะเลบริเวณ อ่าวไทยตอนในโดยใช้แบบจำลองอุทกพลศาสตร์ ชื่อ Princeton Ocean Model (POM) ร่วมกับแบบจำลองการแพร่กระจายของตัวติดตามแบบพาสซีฟ ผลการศึกษา พบว่า ลักษณะการไหลเวียนของกระแสน้ำในช่วงฤดูมรสุมตะวันตกเฉียงใต้มีรูปแบบตามเข็มนาฬิกาและในช่วงฤดูมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือมีรูปแบบทวนเข็มนาฬิกา การไหลเวียนที่เปลี่ยนแปลงไปตามฤดูกาลเป็นปัจจัยหลักที่ส่งผลต่อการแพร่กระจายของตัวติดตามแบบพาสซีฟที่มีแหล่งกำเนิดมาจากแม่น้ำสายหลักในอ่าวไทยตอนใน โดยพบว่าการไหลเวียนในช่วงลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้จะพัดพาตัวติดตามแบบพาสซีฟจากปากแม่น้ำต่าง ๆ เลียบชายฝั่งด้านเหนือ ไปสู่ชายฝั่งด้านตะวันออกของอ่าวไทยตอนใน ตัวติดตามแบบพาสซีฟที่เป็นสารอนุรักษ์ซึ่งเป็นตัวแทนของน้ำท่าจากแม่น้ำบางปะกงและแม่น้ำเจ้าพระยามีอิทธิพลต่อพื้นที่บริเวณชายฝั่งด้านตะวันออกของอ่าวไทยตอนในตลอดทั้งปี สัดส่วนร้อยละของตัวติดตามแบบพาสซีฟที่แพร่กระจายมาจากแม่น้ำบางปะกง เจ้าพระยา แม่กลอง และท่าจีน ที่ส่งผลต่อพื้นที่ด้านตะวันออกอยู่ ในช่วงระหว่างร้อยละ 12.1-81.7, 18.3-47.9, 0.0-46.1 และ 0.0-10.8 ตามลำดับ ส่วนกระแสน้ำในช่วงลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือจะพัดพาตัวติดตามแบบพาสซีฟจากปากแม่น้ำต่าง ๆ เลียบชายฝั่งด้านเหนือไปสู่ชายฝั่งด้านตะวันตกของอ่าวไทยตอนใน ตัวติดตามแบบพาสซีฟจากปากแม่น้ำแม่กลองและปากแม่น้ำเจ้าพระยามีอิทธิพลต่อพื้นที่บริเวณชายฝั่งด้านตะวันตกของอ่าวไทยตอนในเป็นส่วนใหญ่เช่นกัน โดยมีสัดส่วนร้อยละของตัวติดตามแบบพาสซีฟแพร่กระจายจากแม่น้ำแม่กลอง แม่น้ำ เจ้าพระยา แม่น้ำท่าจีน และแม่น้ำบางปะกง อยู่ในช่วงระหว่างร้อยละ 18.5-98.2, 0.0-68.2, 1.7-21.9 และ 0.0-6.1 ตามลำดับ ผลการจำลองการเคลื่อนที่ของตัวติดตามแบบพาสซีฟในแต่ละฤดูกาลสอดคล้องกับรายงานการเกิดปรากฎการณ์น้ำทะเลเปลี่ยนสีตามพื้นที่ในอดีตที่ผ่านมา   Seasonal variation of passive tracer distribution in the inner Gulf of Thailand was investigated by using a hydrodynamic model namely the Princeton Ocean Model (POM) coupled with the dispersion model of a conservative substance. It was found that clockwise and counterclockwise circulation developed during the southwest and the northeast monsoons, respectively. Passive tracers distributed from the river mouths were controlled by seasonal circulation. Currents during the southwest monsoon carry the tracers from the river mouths along the north coast to the east coast of the inner Gulf of Thailand. The tracers representing runoff from the Bang Pakong River and the Chao Phraya River dominate the east coast of the gulf throughout the year. The percentage of the tracers of the Bang Pakong River, the Chao Phraya River, the Mae Klong River and the Tha Chin River influencing the eastern area ranged between 12.1-81.7, 18.3-47.9, 0.0-46.1 and 0.0-10.8, respectively. Currents during the northeast monsoon transported the tracers from the river mouths along the north coast to the west coast of the gulf. The tracers from the Mae Klong River mouth and the Chao Phraya River mouth mostly influenced the west coast. The percentage of the tracers spreading from the Mae Klong River, the Chao Phraya River, the Tha Chin River and the Bang Pakong River ranged between 18.5-98.2, 0.0-68.2, 1.7-21.9 and 0.0-6.1, respectively. The simulation results of the seasonal tracer movement were consistent with previous reports of red tide incidences.