การประเมินการระบายก๊าซเรือนกระจกจากยานพาหนะในจังหวัดกรุงเทพมหานคร

Evaluation of Greenhouse Gas Emissions from Motor Vehicles in Bangkok, Thailand

Authors

  • พรรณทิสชา ธนตระกลศรี
  • เดือนเพ็ญ ศิริเถียร
  • สุรางค์รัตน์ พ้องพาน

Keywords:

ก๊าซเรือนกระจก , ยานพาหนะ, กรุงเทพมหานคร, สัมประสิทธิ์การระบาย , แบบจำลองคณิตศาสตร์, Greenhouse gas , vehicle, Bangkok, emission factor , International Vehicle Emission model

Abstract

ภาวะโลกร้อนเป็นปัญหาที่ทุกประเทศทั่วโลกให้ความสำคัญอย่างมาก และการลดการระบายก๊าซเรือนกระจกที่เป็นสาเหตุหลักของการเกิดภาวะโลกร้อนได้นำมาเป็นนโยบายสำคัญลำดับต้นในหลายประเทศ ซึ่งยานพาหนะเป็นแหล่งกำเนิดหนึ่งที่สำคัญในการระบายก๊าซเรือนกระจก ดังนั้น การศึกษาวิจัยนี้ได้ทำการประเมินการระบายก๊าซเรือนกระจกจากยานพาหนะของจังหวัดกรุงเทพมหานคร โดยใช้แบบจำลองการระบายมลพิษจากยานพาหนะ และใช้ผลการตรวจวัดก๊าซ เรือนกระจกจากห้องปฏิบัติการตรวจวัดมลพิษจากยานพาหนะ เป็นตัวปรับค่าการระบายก๊าซเรือนกระจกในแบบจำลอง ผลการศึกษาพบว่าในปี พ.ศ. 2561 จังหวัดกรุงเทพมหานคร มีปริมาณการระบายก๊าซเรือนกระจกจากยานพาหนะ 11,715.47 GgCO2eq โดยรถยนต์รับจ้างบรรทุกคนโดยสารไม่เกิน 7 คน มีปริมาณการระบายก๊าซเรือนกระจกมากที่สุด รองลงมา ได้แก่ รถยนต์นั่งส่วนบุคคลไม่เกิน 7 คน รถบรรทุกส่วนบุคคล รถจักรยานยนต์รถบรรทุก รถโดยสาร รถยนต์นั่งส่วนบุคคลเกิน 7 คน และรถจักรยานยนต์สาธารณะ โดยคิดเป็นสัดส่วน 28.50%, 25.94%, 20.47% 8.90%, 7.56% 6.28%, 2.16% และ 0.19% ตามลำดับ และเมื่อพิจารณาสถานการณ์จำลองจากมาตรการทางเลือกในการลดปริมาณการระบายก๊าซเรือนกระจกของรถโดยสาร รถยนต์รับจ้างบรรทุกคนโดยสารไม่เกิน 7 คน รถยนต์นั่งส่วนบุคคลไม่เกิน 7 คนและรถบรรทุกส่วนบุคคล ด้วยการใช้เทคโนโลยียานพาหนะที่มีการระบายมลพิษต่ำสำหรับยานพาหนะใหม่ การลดการใช้ยานพาหนะส่วนบุคคลและเปลี่ยนมาใช้บริการระบบขนส่งสาธารณะ รวมถึงการยกเลิกใช้ยานพาหนะที่มีอายุมากกว่า 15 ปีพบว่า การนำมาตรการเพียงมาตรการเดียวมาใช้ ในการจัดการก๊าซเรือนกระจกอาจจะยังไม่สามารถลดปริมาณก๊าซเรือนกระจกในภาพรวมได้ แต่หากนำทุกมาตรการมาใช้ร่วมกันจะสามารถทำให้ก๊าซเรือนกระจกที่ระบายจากยานพาหนะในกรุงเทพมหานครลดลงได้มากถึง 23.68%  Global warming is a worldwide problem that is growing in importance. Reducing greenhouse gas emissions, the main cause of global warming has been a priority of policies in almost all countries, including Thailand. Motor vehicles have been the most important source of greenhouse gas emissions. Therefore, this study aimed to estimate the greenhouse gas emissions emitted from motor vehicles in Bangkok by using an International Vehicle Emission (IVE) model. The emission rates of greenhouse gases calculated from measurements by the Automotive Emission Laboratory of Thailand were input into the model as the base emission rates. The results found that greenhouse gas emissions from motor vehicles were 11,715.47 GgCO2eq. Taxis had the highest greenhouse gas emissions, followed by passenger cars, pickups, motorcycles, trucks, buses, vans, and public motorcycles, accounting for 28.50%, 25.94%, 20.47%, 8.90%, 7.56%, 6.28%, 2.16%, and 0.19%, respectively. The results by considering scenarios designed for reducing greenhouse gas emissions including using low-emission vehicle technology for new vehicles, reducing the use of personal motor vehicles, switching to public transport, and eliminating vehicles older than 15 years, the implementation of a single mitigation measure may not be able to reduce overall greenhouse gas emissions from motor vehicles. However, using an integrated approach that combines all mitigation measures could reduce greenhouse gas emissions by 23.68%.   

References

Al-Arkawazi, S.A.F. (2020). Studying the Relation between the Engine Size and Manufacturing Year of GasolineFueled Vehicles and Exhaust Emission Percentages and Concentrations. Journal of Materials and Environmental Sciences, 11(2), 196-219.

Energy Policy and Planning Office (EPPO). (2021). (1st ed.). Energy Statistics of Thailand 2021. Nonthaburi: Sahamitr Printing & Publishing Company Limited.

Feng, X., Wang, T. & Zhao, Q. (2013). The Application of the IVE Model for Establishing the Vehicle Emission Inventory in the urban areas of Chongqing. Applied Mechanics and Materials, 361-363, 854-859.

Ghadiri, Z., Rashidi, Y. & Broomandi, P. (2017). Evaluation Euro IV of effectiveness in transportation systems of Tehran on air quality: Application of IVE model. Pollution, 3(4), 639-653.

International Sustainable Systems Research Center (ISSRC) (2008). IVE Model Users Manual Version 2.0.

Kalajahi, M.J., Khazini, L., Rashidi, Y. & Heris, S.Z. (2019). Development of Reduction Scenarios Based on Urban Emission Estimation and Dispersion of Exhaust Pollutants from Light Duty Public Transport: Case of Tabriz, Iran. Emission Control Science and Technology, 6, 86–104.

Limanond, Th., Pongthanaisawan, J., Watthanaklang, D., & Sangphong, O. (2009). An Analysisof Vehicle Kilometers of Travel of Major Cities in Thailand, Final Report, Bangkok: Asian Transportation Research Society (ATRANS).

Myhre, G., D. Shindell, F.-M. Bréon, W. Collins, J. Fuglestvedt, J. Huang, D. Koch, J.-F. Lamarque, D. Lee, B. Mendoza, T. Nakajima, A. Robock, G. Stephens, T. Takemura & H. Zhang. (2013). Anthropogenic and Natural Radiative Forcing. In: Climate Change 2013: The Physical Science Basis. Contribution of Working Group I to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change [Stocker, T.F., D. Qin, G.-K. Plattner, M. Tignor, S.K. Allen, J. Boschung, A. Nauels, Y. Xia, V. Bex and P.M. Midgley (eds.)]. Cambridge University Press, Cambridge, United Kingdom and New York, NY, USA.

Noichaisin, L. (2018). Carbon Dioxide Emission from Human Activities: A Case Study of Watthana Nakhon Municipal District, Watthana Nakhon District, Sa Kaeo Province. Burapha Science Journal, 22(3), 157-167.

Office of Natural Resources and Environmental Policy and Planning (ONEP). (2019). Thailand's third National Communication to the UNFCCC. Bangkok: Office of Natural Resources and Environmental Policy and Planning.

Outapa, P. and Thepanondh, S. (2014). Development of Air toxic emission Factor and inventory of On-road Mobile Sources. Journal of Air Soil and Water Research, 7,1–10.

Outapa, P., Ruangkawsakun, J., Khantee, W. & Thepanondh, S. (2017). Dynamic Air Toxic Emission Factor of Motorcycles in Bangkok, Thailand. Environmental Engineering and Management Journal, 16(12), 2823-2830.

Outapa, P., Thepanodh, S., & Kondo, A. (2016). Effect of speed on emissions of air pollutants in urban environment: Case study of truck emissions. International Journal of GEOMATE, 11(23), 2000–2007.

Outapa, P., Thepanondh, T., Kondo, A. & Pala-En, N. (2018). Development of air pollutant emission factors under real-world truck driving cycle. International Journal of Sustainable Transportation, 12(6),432-440.

Pan, D., Tao, L., & Sun, K. (2020). Methane emissions from natural gas vehicles in China. Nature Communications, 11, 4588.

Shafie-Pour, M. & Tavakoli, A. (2013). On-Road Vehicle Emissions Forecast Using IVE Simulation Model. International Journal of Environmental Research, 7(2), 367-376.

Shahid, S., Minhans, A., & Che Puan, O. (2014). Assessment of Greenhouse Gas Emission Reduction Measures in Transportation Sector of Malaysia. Jurnal Teknologi, 70(4), 1-8.

Vieweg, M. (2017). Bottom-Up GHG Inventory and MRV of Measures: Synergiesand Limitations in the Transport Sector. Bonn and Eschborn, Germany: Deutsche Gesellschaft für Internationale Zusammenarbeit (GIZ) GmbH.

Downloads

Published

2023-03-10