ปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายเกี่ยวกับมาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษาตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553

Abstract

           วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และหลักการของมาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษา คำสั่งเกี่ยวกับค่าเสียหายหลังเด็กและเยาวชนปฏิบัติเงื่อนไขมาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูครบถ้วน ตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 และการใช้มาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษา คำสั่งเกี่ยวกับการชดใช้ค่าเสียหายของไทยและต่างประเทศ รวมถึงเพื่อศึกษาหาแนวทางในการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายเกี่ยวกับมาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษา และคำสั่งเกี่ยวกับค่าเสียหายหลังเด็กและเยาวชนปฏิบัติเงื่อนไขมาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูครบถ้วน ตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 ให้เกิดประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น           ผลจากการศึกษาพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 พบว่า มีปัญหาในเรื่องการนำมาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษา มาตรา 132 มาใช้กับเด็กและเยาวชนซึ่งกระทำผิดซ้ำหรือถูกดำเนินคดีพร้อมกันหลายคดี และปัญหาการกำหนดระยะเวลาในการใช้มาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษาตามมาตรา 132 รวมถึงปัญหาการพิจารณาคำขอเรื่องค่าเสียหายหลังจากเด็กและเยาวชนปฏิบัติตามเงื่อนไขมาตรา 132 ครบถ้วน จึงเห็นควรปรับปรุงเพื่อให้การใช้มาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษามีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น ข้อเสนอแนะการศึกษา เห็นควรปรับปรุงแก้ไขในเรื่องหลักเกณฑ์การพิจารณาและระยะเวลาในการใช้ มาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษา ตามมาตรา 132 พระราชบัญญัติ ศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 โดยให้เพิ่มเติมหลักเกณฑ์ไม่นำมาใช้กับเด็กหรือเยาวชนที่ได้กระทำผิดซ้ำสองครั้ง หรือมากกว่า หรือที่กระทำผิดอาญาร้ายแรง และเพิ่มกรอบระยะเวลาในการใช้มาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษาให้ชัดเจนยิ่งขึ้นโดยกำหนดระยะเวลาไม่เกินกว่า 6 เดือน และในการพิจารณาคำขอเรื่องค่าเสียหาย หลังจากเด็กและเยาวชนปฏิบัติตามเงื่อนไขมาตรา 132 ครบถ้วนแล้ว ตามมาตรา 133 นอกจากศาลจะสั่งยุติคดีและมีคำสั่งในเรื่องของกลางแล้ว เห็นควรให้เพิ่มข้อความเกี่ยวกับคำสั่งเรื่องค่าเสียหายตามคำขอพนักงานอัยการหรือคำขอของผู้เสียหายด้วย เพื่อให้การใช้มาตรการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทนการพิพากษามีประสิทธิภาพมากขึ้นและเป็นธรรมกับทุกฝ่าย            Objectives of this Thesis are to study concepts, theories and principles of rehabilitation measures in lieu of judgments, injunctions concerning damages after children and juveniles fully satisfying conditions for the rehabilitation measures under Juvenile and Family Court and Juvenile and Family Case Procedure, Act B.E. 2553 (2010), and application of the rehabilitation measures in lieu of judgments and injunctions concerning damages of Thailand and foreign countries, in order to study approaches to amending the law concerning the rehabilitation measures in lieu of judgments, and the injunctions concerning damages after children and juveniles fully satisfying conditions for the rehabilitation measures under Juvenile and Family Court and Juvenile and Family Case Procedure, Act B.E. 2553 (2010), as to bring about more efficiency.            The study of Juvenile and Family Court and Juvenile and Family Case Procedure, Act B.E. 2553 (2010), finds that there are problems with respect to application of the rehabilitation measures in lieu of judgments under Section 132 to children and juveniles, who are recidivists, or against whom the proceedings are brought against for several cases, and problems with respect to setting of terms for applying the rehabilitation measures in lieu of judgments under Section 132, as well as problems with the injunctions concerning damages after children and juveniles fully satisfying conditions for the rehabilitation measures under Section 132; therefore, the Author finds that it is suitable to amend the law, in order that the rehabilitation measures in lieu of judgments shall be applied more efficiently.          Recommendations of this study are to amend criteria for deliberation and terms for applying the rehabilitation measures in lieu of judgments under Section 132, Juvenile and Family Court and Juvenile and Family Case Procedure, Act B.E. 2553 (2010), whereby a rule should be additionally prescribed for not applying the measures to children or juveniles, who committed offenses twice or more, or committed serious crimes, and adding terms for applying the rehabilitation measures in lieu of judgments for more clarity, thereby setting a term of not exceeding 6 months. And in deliberation of requests concerning damages after the children and juveniles fully satisfying conditions under Section 132, under Section 133, apart from the Court passing injunctions to settle the proceedings and passing injunction concerning impounded properties, the Author finds it is suitable to add provisions relating to injunctions concerning damages in accordance with requests of the Public Prosecutors or requests of the victims, in order that application of the rehabilitation measures in lieu of judgments shall be more efficient and fair to all parties.