“วาดเส้นในวังเก่า...เล่าขานอดีต”

Abstract

พระราชวัง พระราชฐาน หรือ นามที่ชาวบ้านเรียกขานอย่างเรียบง่ายว่า "วัง" นั้น เป็นที่ประทับของพระมหากษัตริย์ พระมเหสี พระบรมราชวงศ์ชั้นสูง มีรูปแบบของสถาปัตยกรรมอันสวยงาม วิจิตรตระการตา ผสมผสาน ด้วยขนบธรรมเนียมประเพณีและการดำเนินชีวิตที่ละเมียดละไมประณีต สอดคล้องกับความเป็นไทยในอดีต เมื่อวันเวลาผันผ่านไปพร้อมกับความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์สถานที่บางแห่งกลับถูกทิ้งให้รกร้าง ทรุดโทรม หากแต่ยังคงหลงเหลือร่องรอยที่สะท้อนให้เห็นว่าในอดีต พระราชฐาน เหล่านั้นมีประวัติความเป็นมาที่ทรงคุณค่า และน่าศึกษาค้นคว้า เพื่อให้ชนรุ่นหลังได้ตระหนักถึงวัฒนธรรม ความเจริญพระปรีชาสามารถของพระมหากษัตริย์ ศิลปินตลอดจนช่างฝีมือของไทยในอดีต สร้างความชาบซึ้ง และเห็นคุณค่าของความสูงส่งในวัฒนธรรมไทย เพื่อให้เขาปรารถนาจะใฝ่หาความรู้ถึงอุดมคติและภูมิปัญญา อันเป็นสิ่งที่ถูกฝังรากหยั่งลึกอยู่ในจิตใจ ความเป็นอยู่ ตลอดจนประเพณีอันน่าชื่นชมของไทยในอดีต สิ่งนี้กลายเป็นแรงผลักดันสำคัญทำให้เกิดโครงการ "วาดเส้น...วาดวัง" ซึ่งข้าพเจ้าได้ริเริ่มจัดทำขึ้นเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ.๒๕๔๕ นำไปสู่ครั้งที่สองในปี พ.ศ. ๒๕๔๗ และล่าสุดคือครั้งที่สามในปีพ.ศ.๒๕๕๐ โดยได้เดินทางข้ามไปยังเกาะสีชัง จังหวัดชลบุรี ณ พระจุทาธุชราชฐาน โดยศึกษารูปแบบของสถาปัตยกรรมอันงดงาม ด้วยการเขียนเส้นสาย ซึ่งเปรียบเสมือนได้เชื่อมโยงสายใยภาพสะท้อนจากอดีตอันรุ่งเรืองมาสู่ปัจจุบันอย่างไม่ขาดสาย ปัจจุบันนี้ เยาวชนมักให้ความสนใจ ทุ่มเทเวลาให้กับการแสวงหาสิ่งใหม่ๆ หรือเทคโนโลยีที่เป็นความเจริญร่วมสมัย จนอาจหลงลืมขนบธรรมเนียม ประเพณี และการดำเนินชีวิตที่เหมาะสม สอดคล้องกับความเป็นไทยในอดีต ดังนั้นโครงการนี้อาจเป็นสิ่งที่ปลูกฝัง และซึมชับความรู้สึกประณีต ละเอียดอ่อนของวัฒนธรรมไทยในอดีตได้อีกทางหนึ่ง หากเป็นเช่นนั้นจริง อาจนับว่าโครงการนี้เปรียบเสมือนสายใยที่เชื่อมโยงชนรุ่นหลัง ให้น้อมนำเข้าสู่บรรพชนในอดีตได้อย่างกลมกลืน แนบเนียนและสอดคล้องกับอุดมคติของคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา