การตกแต่งเซรามิกส์ด้วยดินสี

Abstract

นับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน งานเครื่องปั้นดินเผา หรือที่เรียกกันโดยทั่วไปว่าเซรามิกส์นั้น นับว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีความสำคัญเพื่อการใช้สอยในชีวิตประจำวัน เช่น ใช้เป็นวัสดุในการก่อสร้าง เป็นของใช้เพื่อการประดับตกแต่ง แม้แต่ถูกทำขึ้นตามคติความเชื่อ หรือใช้ในพิธีกรรมต่างๆ และที่สำคัญคือเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อเป็นสินค้าส่งออกไปยังดินแดนที่ห่างไกลนับแต่ยุคสมัยสุโขทัย จนถึงยุคสมัยปัจจุบันในด้านการเรียนรู้และพัฒนาการของผลิตภัณฑ์เซรามิกส์ได้มีการพัฒนารูปแบบ และวิธีการเป็นลำดับในแต่ละช่วงเวลา บ้างพัฒนาในด้านของเนื้อดิน การออกแบบรูปร่างรูปทรงของผลิตภัณฑ์ให้ใช้สอยได้หลากหลาย และมีรูปแบบให้เลือกมากมาย บ้างพัฒนา ในด้านของเคลือบให้มีความสวยงามและทนไฟสูง พัฒนาในด้านของเทคโนโลยีการผลิต และการเผา และบ้างก็พัฒนาทางด้านวิธีการตกแต่ง การตกแต่งเซรามิกส์ในแต่ละยุคสมัยหรือแต่ละแหล่ง ต่างก็มีวิธีการตกแต่งลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์แตกต่างกันไป ซึ่งนอกจากรูปร่างรูปทรงที่ตอบสนองประโยชน์ใช้สอย หรือจุดมุ่งหมายของผลิตภัณฑ์เซรามิกส์นั้น ๆ แล้ว วิธีการตกแต่งเซรามิกส์ยังเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ผลิตภัณฑ์เซรามิกส์มีคุณค่าทางด้านความงาม ตลอดจนสามารถเพิ่มมูลค่าให้ผลงานชิ้นนั้น ๆ มากขึ้นไปด้วย ดังเช่นเครื่องปั้นดินเผาในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ของไทยที่เป็นที่รู้จักกันไปทั่วโลก ได้แก่ เครื่องปั้นดินเผาในวัฒนธรรมบ้านเชียง ที่มีเอกลักษณ์ของวิธีการตกแต่งด้วยการเขียนลวดลายด้วยดินสีแดงบนพื้นขาว หรือดินสีขาวบนพื้นสีแดง เป็นลวดลายเส้นขด ลายก้นหอย และลายเรขาคณิต บนพื้นผิวของเครื่องปั้นดินเผาแบบเผาไฟต่ำที่ไม่เคลือบผิว หรือเครื่องปั้นดินเผาในสมัยสุโขทัยที่ช่างปั้นช่างเขียนได้รังสรรค์งานศิลปะ เครื่องปั้นดินเผา ด้วยวิธีการเขียนลายใต้เคลือบ การขูดขีดเซาะร่องด้วยลวดลายปลาลาย ธรรมชาติ และลายประดิษฐ์ต่าง ๆ มากมาย ภายใต้การเคลือบด้วยเคลือบใส และเคลือบ สีเขียวอมฟ้าที่เรียกกันว่า เซลาดอน (Celadon)