การพัฒนาตัวชี้วัดการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรมสายพอง-ยุบในสังคมไทย

Abstract

         การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์คือ เพื่อศึกษาตัวชี้วัด เพื่อพัฒนาตัวชี้วัด และเพื่อนำเสนอตัวชี้วัดการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรมสายพอง-ยุบในสังคมไทย กลุ่มตัวอย่างกรณีศึกษาคือ สำนักปฏิบัติธรรมสายพอง-ยุบ ในประเทศไทย จำนวน 389 คน การสัมภาษณ์เชิงลึก 18 คน และการยืนยันตัวชี้วัดโดยการสนทนากลุ่ม 10 คน ผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ ผู้เชี่ยวชาญ ผู้บริหารศูนย์ฯ ศปท. เจ้าสำนัก พระวิปัสสนาจารย์ ผอ.สนง.พระพุทธศาสนา เจ้าหน้าที่ และผู้ปฏิบัติธรรม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์ และ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา         ผลการวิจัยพบว่า 1) การศึกษาได้ 82 ตัวชี้วัด 7 องค์ประกอบ 2) การพัฒนาได้ 60 ตัวชี้วัด 7  องค์ประกอบ 3) ผลการตรวจสอบยืนยันได้ทั้งสิ้น 60 ตัวชี้วัด 6 องค์ประกอบ ได้แก่ ด้านวิทยากร 17 ด้านสถานที่ 9 ด้านการประชาสัมพันธ์ 8 ด้านกิจกรรม 8 ด้านเครือข่ายองค์กร 6 และด้านระบบบริหารจัดการ 12  ตัวชี้วัด          The research purposes were; 1) to study the indicators of management, 2) to develop the management indicators and 3) to present the management indicators for meditation centers with rising-falling method in Thai society. The research was conducted from 389 samples in 5 meditation centers and 18 persons from in-depth interview and 10 persons for focus group discussion. The research tools were questionnaires and the semi- structured interview form. Content analysis, frequency, percentage, mean and standard deviation were used in this study.          The results were as follows: 1) There were 82 indicators and 7 components. 2) There were 60 indicators and 7 components in development process. 3) The results of indicator confirmation found that there were 60 indicators and 6 components consisted of 17 indicators in the component of lecturer, 9 indicators in place, 8 indicators in public relation, 8 indicators in activity, 6 indicators in network organization and 12 indicators in management system.