ผลการใช้แนวทางบูรณาการเนื้อหาและภาษาเพื่อจัดการเรียนรู้ ในวิชาด้านประวัติศาสตร์ศิลปะและการออกแบบของนิสิตหลักสูตรสองภาษา

RESULTS OF APPLYING CLIL APPROACH WITH LEARNING ACTIVITIES IN HISTORY OF ARTS AND DESIGN COURSES FOR BI-LINGUAL PROGRAM UNIVERSITY STUDENTS

Abstract

การศึกษาครั้งนี้ประกอบด้วยวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้เนื้อหาของกลุ่มควบคุมที่เรียนด้วยภาษาไทยและกลุ่มทดลองที่เรียนด้วยแนวทางบูรณาการเนื้อหาและภาษา 2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะภาษาอังกฤษของกลุ่มทดลองก่อนเรียนและหลังเรียนด้วยแนวทางบูรณาการเนื้อหาและภาษา และ 3) เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจของกลุ่มทดลองหลังจากเรียนด้วยแนวทางบูรณาการเนื้อหาและภาษา เครื่องมือวิจัยประกอบด้วยแผนการสอนที่พัฒนาขึ้นตามแนวทางบูรณาการเนื้อหาและภาษา ข้อสอบวัดผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้รายวิชา แบบวัดระดับทักษะภาษาอังกฤษ และระบบประเมินความพึงพอใจของนิสิต กลุ่มตัวอย่างมี 2 กลุ่มคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เป็นนิสิตชั้นปี 1 จำนวน 21 และ 26 คน กลุ่มควบคุมมี 24 คน ผลการศึกษาพบว่า 1) ยังไม่อาจสรุปได้ว่าผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้เนื้อหาของกลุ่มทดลองจะอยู่ในระดับใกล้เคียงกับกลุ่มควบคุมที่เรียนวิชาเดียวกันด้วยภาษาไทย เนื่องจากเมื่อวิเคราะห์ผลคะแนนจากสองวิชาด้วยสถิติ T-test โดยกำหนดระดับนัยสำคัญไว้ที่ 0.05 แล้วพบว่ามีทั้งกรณีที่ผลการทดสอบหลังเรียนของแต่ละกลุ่มไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P=0.21223) และกรณีที่ผลการทดสอบหลังเรียนของกลุ่มทดลองต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ (P=0.01404) 2) ระดับทักษะภาษาอังกฤษของกลุ่มทดลองเพิ่มขึ้นแต่อยู่ในระดับที่ยังไม่มีนัยสำคัญตามสถิติ T-test (P=0.13373 และ 0.35475) ทั้งนี้อาจเป็นเพราะผู้สอนถนัดการสอนเนื้อหามากกว่าการสอนภาษา และ 3) กลุ่มทดลองมีความพึงพอใจในระดับมาก ผลการศึกษาโดยรวมมีแนวโน้มสนับสนุนว่าแนวทาง CLIL น่าจะนำมาใช้กับวิชาด้านประวัติศาสตร์ศิลปะและการออกแบบได้ เพราะทำให้ผู้เรียนมีความพึงพอใจในระดับมาก ทั้งนี้ ผู้สอนที่ถนัดการสอนเนื้อหาควรได้รับการฝึกอบรมด้านการสอนภาษา และน่าจะต้องมีการศึกษาต่อไปเพื่อให้ชัดเจนขึ้นว่าหลังผู้สอนผ่านการอบรมแล้ว ผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้เนื้อหาของผู้ที่เรียนด้วยแนวทาง CLIL จะใกล้เคียงหรือแตกต่างกับผู้ที่เรียนด้วยภาษาไทย  The objectives of this study are 1) to compare the level of content proficiency between the control group who studied content in their mother language and the experimental group who studied content through CLIL approach, 2) to compare the level of English proficiency of the experimental group before and after they studied in the class designed with CLIL approach, and 3) to study the satisfaction level of the experimental group after CLIL courses. Research instruments consist of lesson plans designed according to CLIL approach, examination questions which measure the level of content learning achievement, English proficiency test which aims to measure accuracy, Rubrics for analyzing fluency level, and the learner satisfactory evaluation system developed by the university. There are two sample groups of 21 and 26 students, purposively selected from the first-year university students. Control group consists of 24 students. The following results were found. 1) It is still unclear if the level of content proficiency in the experimental group is comparable to the control group who study the same subject in Thai language. As the t-Test analysis revealed both the case in which the proficiency level of each group is not significantly different (P=0.21223), and the case in which the proficiency level of the experimental group is significantly lower than the control group’s (P=0.01404). 2) The English proficiency level of the experimental group increased without statistical significance ((P=0.13373 and 0.35475). This finding might be related to the teacher’s expertise in content teaching, not language teaching. And 3) the experimental group were highly satisfied. The overall results point to a tendency to support the argument that CLIL approach is applicable with subjects in Art and Design history, for the learners would definitely be satisfied and their English proficiency level may increase. But the researcher suggested that content teacher should receive training in language teaching until confident in one’s own ability to teach language. And after the proper training is received, there should be further study if the content proficiency level of those who study in CLIL approach might be comparable to those who study in their mother language (Thai).