ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรมที่มีต่อภูมิคุ้มกันตนของนักเรียนวัยรุ่น

The Effects of Rational Emotive Behavior Therapy in Group Counseling on Psychological Immunity of Adolescent Students

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการทดลองและระยะเวลาของการทดลอง ต่อภูมิคุ้มกันตนของนักเรียนวัยรุ่น เปรียบเทียบระดับภูมิคุ้มกันตนของนักเรียนวัยรุ่นที่ได้รับการให้คําปรึกษา กลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรม และกลุ่มควบคุมในระยะก่อนการทดลอง หลังการทดลองและ ระยะติดตามผล และเปรียบเทียบระดับภูมิคุ้มกันตนภายในกลุ่มของนักเรียนวัยรุ่น ในระยะก่อนการทดลอง หลัง การทดลองและระยะติดตามผล ประชากรเป็นนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายช่วงชั้นที่ 4 (ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6) ปีการศึกษา 2553 โรงเรียนเนินทรายวิทยาคม จำนวน 41 คน และ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียน ที่มีคะแนน ภูมิคุ้มกันต้น อยู่ในกลุ่มต่ำ จำนวน 16 คน ใช้การสุ่มตัวอย่างเข้ากลุ่ม (Random Assignment) แบ่งเป็นกลุ่ม ทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 8 คน เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย แบบวัดภูมิคุ้มกันตน และโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรม การเก็บข้อมูลดำเนินการตั้งแต่เริ่มวัดผลในระยะก่อน การทดลอง ระยะหลังการทดลอง และระยะติดตามผล จากนั้นนำข้อมูลมาวิเคราะห์ด้วยวิธีการวิเคราะห์ ความ แปรปรวนแบบวัด ประเภทหนึ่งตัวแปรระหว่างกลุ่มและหนึ่งตัวแปรภายในกลุ่มและทดสอบความแตกต่างเป็น รายคู่แบบนิวแมน-คูลส์ ผลการวิจัยพบว่ามีปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการทดลองกับระยะเวลาของการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นักเรียนวัยรุ่นที่ได้รับการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรม มีคะแนน เฉลี่ยภูมิคุ้มกันตนในระยะหลังการทดลอง และระยะติดตามผลสูงกว่าระยะก่อนการทดลอง และสูงกว่านักเรียน วัยรุ่นกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนคะแนนเฉลี่ยภูมิคุ้มกันตนของนักเรียนวัยรุ่นที่ได้ รับการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมในระยะหลังการทดลอง และระยะติดตาม ผลแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ  The purposes of this research were to study the interaction between the method applied and the duration of experiment, to compare the level on psychological immunity of adolescent students in the pretest, the posttest, and the follow-up phases, to compare the level on psychological immunity within group in the pretest, the posttest, and the follow - up phases. The sample used in this study consisted of sixteen students in Matthayomsuksa 4-6 at Noensaiwittayakom School in the academic year of 2010, who had lower psychological immunity. The sample was randomly assigned to the experimental group and the control group; each group comprising eight students. The data collecting procedure was divided into three phases: the pretest, the posttest, and the follow-up. The instruments were the psychological immunity scale and the rational emotive behavior group counseling program. The data was analyzed by repeated measure analysis of variance: one between-subjects variable and one within-subjects variable and paired-different test by Newman-Keuls procedure. The results of the study indicated that there was statistically significant interaction at .05 level between the method applied and the duration of experiment. The adolescent students in the experimental group had higher psychological immunity in the posttest and the follow-up phases than the pretest phase and higher than in the control group with statistical significance at .05 level. There was no statistically difference between the posttest and the follow-up phases of the experimental group.