การศึกษาความต้องการจำเป็นเพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วรรณคดีไทย ตามแนวคิด Active Learning ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย

A Study of Essential Needs Development on a Thai Literature Learning Management Model Based on the Concept of Upper Secondary Students’ Active Learning

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) เพื่อศึกษาและวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับสภาพการจัดการ เรียนการสอนวรรณคดีไทยของครูและนักเรียน 2) เพื่อศึกษาแนวทางในการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ วรรณคดีไทยตามแนวคิด Active Learning ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ดำเนินการวิจัยโดยเป็นกระบวนวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (qualitative research) กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยได้แก่ 1) ครูภาษาไทย จำนวน 10 คน 2) นักเรียน จำนวน 12 คน และ 3) ผู้เชี่ยวชาญด้านหลักสูตรการสอน การวัดประเมินผล และการสอน วรรณคดีไทย จำนวน 8 คน ซึ่งกลุ่มตัวอย่างได้มาจากการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ 1) ประเด็นการสนทนากลุ่มย่อย (Focus group discussion) ของครูภาษาไทย 2) ประเด็นการสนทนากลุ่มย่อย (Focus group discussion) ของนักเรียน และ 3) แบบสัมภาษณ์ชนิดมีโครงสร้าง (Structured Interview) ของผู้เชี่ยวชาญ การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการ วิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการจัดการเรียนการสอนวรรณคดีไทยของครู มุ่งเน้นด้วยวิธีบรรยายเป็นหลัก แบ่งเนื้อหาวรรณคดีไทยให้นักเรียนแปลความหมายและมานำเสนอหน้าชั้นเรียน ตลอดจนขาดการเชื่อมโยงวรรณคดีไทยกับเหตุการณ์ในปัจจุบัน ประเมินผลผู้เรียนด้วยใบงาน ข้อสอบปรนัยและ อัตนัยเท่านั้น ในประเด็นสภาพการเรียนวรรณคดีไทยของนักเรียนพบว่า นักเรียนขาดความสนใจในการเรียนวรรณคดีไทย ไม่เห็นคุณค่าและความสำคัญของวรรณคดีไทย ตลอดจนเกิดความเบื่อหน่ายเมื่อจะต้องเรียนวรรณคดีไทย และ2) แนวทางในการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วรรณคดีไทยตามแนวคิด Active Learning ได้แก่ การจัดการเรียนรู้ที่ประยุกต์ระหว่างการจัดการเรียนรู้แบบกิจกรรมเป็นฐาน (Activity-Based Learning) ร่วมกับการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem–based Learning)  The purposes of the research were: 1) To study and analyze basic information about the teaching and learning management of Thai literature on teachers and students. 2) To study guidelines for Development on a Thai Literature Learning Management Model Based on The Concept of Upper Secondary Students’ Active Learning. The qualitative research design was conducted. The sample groups in the research were 1) 10 Thai language teachers, 2) 12 students, and 3) 7 experts for teaching curriculum, measuring and teaching Thai literature, which were obtained by Purposive Sampling. The research instruments were: 1) Focus group discussion by Thai teachers, 2) Focus group discussion by students, and 3) Structured interview by teaching curriculum experts. The qualitative data were analyzed by content analysis. Findings are as follows: 1) The teaching and learning management of Thai literature was mainly focused on lecturing methods which described the content of Thai literature in the classroom by interpretation and presentation. Moreover, the lack of relations between Thai literature and current situations was overpassed, and mainly evaluated students with worksheets, multiple choice and subjective examination. In terms of teaching and learning management of Thai literature, it was found that the students were uninterested in learning Thai literature, unappreciated the valve and importance of Thai literature. In addition, learning Thai literature was boring. And 2) The guidelines of Development on A Thai Literature Learning Management Model Based on The Concept of Upper Secondary Students’ Active Learning: the integrations of learning management between Activity-Based Learning and Problem–based Learning.