อิทธิพลของสื่อโทรทัศน์ของไทยต่อการบริโภคสินค้าของผู้บริโภคใน สปป.ลาว กรณีศึกษา นครหลวงเวียงจันทร์

Abstract

            การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริโภคสินค้าที่ผลิตในไทยของผู้บริโภคในนครหลวงเวียงจันทร์ โดยศึกษาปัจจัยทางด้านประชากรศาสตร์ปัจจัยด้านการรับชมช่องโทรทัศน์ของไทย ปัจจัยด้านช่วงเวลาการออกอากาศ ปัจจัยด้านพฤติกรรมผู้บริโภค ประเภทรายการโทรทัศน์ที่มีผลต่อการบริโภคสินค้าในไทยของผู้บริโภคในนครหลวงเวียงจันทร์ กลุ่มตัวอย่างเป็น ผู้บริโภคชาวลาวในนครหลวงเวียงจันทร์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวที่ได้รับชมรายการโทรทัศน์เสรีจากประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามภาษาลาว            ผลการวิจัยหลักปรากฏว่า กลุ่มตัวอย่างที่บริโภคสินค้าไทยและรับชมช่องโทรทัศน์ของไทยส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อยู่ในช่วงอายุ 20ปี ถึง 30ปี ประกอบอาชีพนักเรียน นักศึกษา มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือนอยู่ในช่วง 1,000,000-1,500,000 กีบ หรือประมาณ 4000 บาท ถึง 6000 บาท ต่อเดือน ระดับการศึกษาอยู่ที่ระดับปริญญาตรี ส่วนใหญ่มีสถานภาพโสด และชอบรับชมรายการโทรทัศน์จากวิทยุโทรทัศน์กองทับบกช่อง 7 ช่วงเวลาหลักที่รับชมมากที่สุดคือช่วงเวลา 18.00-24.00 น. โดยช่วงเวลาย่อยที่ชอบรับชมคือ ช่วงไพรไทม์ 19.00-22.00 น. รายการโทรทัศน์ทุกประเภทมีอิทธิพลต่อการบริโภคผลิตภัณฑ์สะดวกซื้อ ประกอบไปด้วย รายการประเภทที่เป็นเรื่องจริงและมีเนื้อหาสาระ รายการประเภทที่เป็นเรื่องแต่งขึ้น และรายการประเภทให้ความบันเทิง ยกเว้นรายการประเภทเรื่องแต่งขึ้นนั้น ไม่มีอิทธิพลต่อการบริโภคผลิตภัณฑ์เลือกซื้อ เจาะจงซื้อ และไม่แสวงซื้อนั้น เป็นเพราะรายการจำพวกนี้เมื่อมีการโฆษณาผู้ชมก็จะเปลี่ยนสถานีโทรทัศน์เพื่อไปชมสถานีอื่นเพราะส่วนใหญ่จะออกอากาศในช่วงเวลาไพรไทม์นั้นเอง            The objectives of the research were to study the consumption of Thai product of Lao people with different demographic factors including factors of watching Thai TV program, the time of broadcasting, consumers’ behavior and to study the influence of type of program influencing Lao people’s consumption of Thai product in Vientiane.            The study was based on Philip Kotler’s Marketing Management (Kotler, 2003) and other relevant studied. The sample group consisted of 400 Lao consumers having watching Thai TV program and bought in Vientiane, Lao People’s Democratic Republic. The instrument was questionnaire translated into Lao by an expert.            The findings revealed that most of the respondents consuming Thai product and watching Thai TV program were female consumers whose age ranged from 20 to 30 years. They were school students and university students whose monthly income was 1,000,000-15,000,000 Kip or 4,000-6,000 bath. Most of the respondent were single and had bachelor’s degree. Their favorite programs were on Royal Thai Army Radio and Television Channel 7. The major time most the respondents watched was 18.00-24.00. The minor time that the respondents watched TV was primetime which was from 19.00 to 22.00. Every type of TV programs influenced Lao people’s consumption of Thai consumer products. TV programs consisted of informative reality programs, programs from written stories, and entertaining programs. Only program from written stories didn’t influence consumption of shopping products, specialty products, and unsought products. This was because when this kind of program had commercials, the audience would change to watch another program which was on air during the same primetime in different channel.