ภาคีความร่วมมือเพื่อขับเคลื่อน SDGs: การพิจารณาเชิงทฤษฎี
Partnership for Driving SDGs: Theoretical Consideration
Keywords:
ภาคีความร่วมมือ, เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน, ธรรมาภิบาล, ความรับผิดชอบทางสังคม, ภาคประชาสังคมที่เข้มแข็ง, พลเมืองตื่นรู้, Partnership, Sustainable Development Goals, Good Governance, Social Responsibility, Strong Civil Society, Active CitizenshipAbstract
“ภาคีความร่วมมือ” เป็นแนวคิดสำคัญเนื่องจากปัญหาต่าง ๆ ในปัจจุบันมีความซับซ้อนและมีผลกระทบกว้างขวาง การขับเคลื่อน SDGs ได้ใช้ภาคีความร่วมมือเป็นกลไกสำคัญ บทความนี้แสดงให้เห็นว่า การนำกลไกดังกล่าวไปปฏิบัติ จำเป็นต้องเสริมสร้างความไว้วางใจระหว่างภาคี โดยการปฏิรูปภาครัฐให้มีธรรมาภิบาล ส่งเสริมภาคธุรกิจให้มีความรับผิดชอบต่อสังคม และเสริมสร้างภาคประชาสังคมที่เข้มแข็งและมีความเป็นพลเมืองตื่นรู้ ซึ่งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวสามารถเกิดขึ้นได้ภายใต้ระบอบประชาธิปไตยที่มีการถ่วงดุลอำนาจและการตรวจสอบ นอกจากนี้ยังจำเป็นต้องเคลื่อนไหวให้เกิดกระแสความคิด ที่ตระหนักถึงสภาวะวิกฤตรุนแรงของการพัฒนาที่ขาดความสมดุล และทุก ๆ ภาคีจะต้องร่วมมือกันขับเคลื่อนสู่เป้าหมาย SDGs ‘Partnership’ is an important concept because many problems at present are very complex and have extensive impacts. Driving SDGs is a case of using partnership as a key mechanism. This article presents that for implementing this mechanism, it is necessary to create mutual trust between partners through reforming the state to be based on good governance, supporting the business sector to commit social responsibility, and creating strong civil society with active citizenship. These changes can occur under conditions of the democratic rule with check and balance systems. Additionally, it is necessary for disseminating idea of recognizing severe crisis situation as a result of unbalance development and necessity for every partner to collaborate each other for driving to SDGs goals seriously.References
เชษฐา พวงหัตถ์. (2559). โลกศึกษา โลกาภิวัตน์ และความเป็นพลเมืองโลก. สงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์, 22(1), หน้า 1-60.
ประจักษ์ ก้องกีรติ. (2554). ประชาสังคม ความรุนแรง และการล่มสลายของประชาธิปไตย: ความสำคัญของแนวคิดเรื่องความมีอารยะและการเมืองแบบอารยะของเอ็ดเวิร์ด ชิลส์. ใน เมืองไทยสองเสี่ยง?: สภาพของปัญหา แนวโน้ม และทางออกจากวิกฤติของการเมืองไทย. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปริญญา เทวานฤมิตรกุล. (2555). การศึกษาเพื่อสร้างพลเมือง (Civic Education). กรุงเทพฯ: สถาบันสัญญา ธรรมศักดิ์ เพื่อประชาธิปไตย.
วิกิพีเดีย. (2566). ปฏิบัติการค้นหาและกู้ภัยถ้ำหลวง. วันที่ค้นข้อมูล 5 พฤษภาคม 2566, เข้าถึงได้จาก https://th.m.wikipedia.org>wiki
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม. (2564). ธรรมาภิบาล และความรับผิดชอบทางสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม. (2566). การเสริมพลังชุมชน กับการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุริชัย หวั่นแก้ว และคณะ. (2550). สังคมวิทยาสึนามิ: ระบบการรับมือกับภัยพิบัติ. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Achua, C. F., & Lussier, R. N. (2013). Effective Leadership (fifth edition). South-Western: Cengage Learning.
Alford, J. (2002). Why Do Public Sector Clients Co-produce? Towards a Contingency Theory. Administration and Society, 34(1), 32-56.
Araral, E. (2014). Ostrom, Hardin and the Commons: A Critical Appreciation and a Revisionist View. Environmental Science & Policy, 36, 11-23.
Benson, D., & Jordan, A. (2017). Environmental Governance, In Richardson, Douglas, et al. (eds.), The International Encyclopedia of Geography. John Wiley &Sons, Ltd.,
Bergman, M. S., Deckelbaum, A. J., & Karp, B. S. (2020). Introduction to ESG. Harvard Law School Forum on Corporate Governance.
Bob, C. (2011). Civil and Uncivil Society. In Edwards, M. (ed.), The Oxford Handbook of Civil Society. Oxford: Oxford University Press.
Brandes, O. M., & Brooks, D. B. (2005). The Soft Path in a Nutshell. Victoria, BC.: University of Victoria.
Carroll, P., Child, S., & Darlington, E. (2015). Assessing Active Citizenship: An International Perspective, Research Matters, 19(Winter).
Carter, A. (2001). The Political Theory of Global Citizenship. New York: Routledge.
Crittenden, J., & Levine, P. (2018). Civic Education, Stanford Encyclopedia of Philosophy. Retrieved 2019, 17 August, From https://plato.stanford.edu/entries/civic-education/
Delhey, J.; Newton, K., & Welzel, C. (2011). How General is Trust in ‘Most People’? Solving the Radius of Trust Problem. American Sociological Review, 76(5), 786-807.
Denhardt, R. B., & Denhardt, J. V. (2000). The New Public Service: Serving Rather than Steering. Public Administration Review, 60(6), 249-259.
Denhardt, J. V., & Denhardt, R. B. (2003a). The New Public Service. New York: M. E. Sharpe.
Denhardt, R. B., & Denhardt, J. V. (2003b). The New Public Service: An Approach to Reform. International Review of Public Administration, 8(1).
Denters, B. (2011). Local Governance. In Bevir, Mark (ed.), The Sage Handbook of Governance. Los Angeles: SAGE Publications.
Edwards, M. (2011). Introduction: Civil Society and the Geometry of Human Relations. In Edwards, M. (ed.), The Oxford Handbook of Civil Society. Oxford: Oxford University Press.
Etzkowitz, H. (2008). Triple Helix Innovation: Industry, University, and Government in Action. London & New York: Routledge.
Etzkowitz, H., & Leydesdorff, L. (1995). The Triple Helix: University-Industry-Government Relations: A Laboratory for Knowledge based Economic Development. EASST Review, European Society for the Study of Science and Technology, 14(1), 18-36.
Fukuyama, F. (1996). Trust. Harmondsworth: Penguin.
Garcia, R., & Neal, A. (2021). Adapting to a Changing Climate: An Introduction to ESG. Stephenson Harwood LLP.
Guttman, D. et al. (2018). Environmental Governance in China: Interactions between the State and Nonstate Actors. Journal of Environmental Management, 220, 126-135.
Hazenberg, H. & Mulieri, A. (2013). Democracy and Global Governance: The Case for a Bottom-up and Context-sensitive Approach. Innovation: The European Journal of Social Science Research, 26(3), 302-318.
Heater, D. (2004). A Brief History of Citizenship. New York: New York University Press.
Hibbert, P., Huxham, C., & Ring, P. S. (2010). Managing Collaborative Inter-Organizational
Relations. In Cropper, S.; Ebers, M., Huxham, C. & Ring, P. (eds.), Handbook of Interorganizational Relations. Oxford: Oxford University Press.
Imrie, R., & Raco, M. (2004). How New is the New Local Governance? Lessons from the United Kingdom. Transactions of the Institute of British Geographers, 24(1), 45-63.
Jeffery, M. I. (2005). Environmental Governance: A Comparative Analysis of Public Participation and Access to Justice. Journal of South Pacific Law, 9(2).
Johnson, C. (1982). MITI and the Japanese Miracle: The Growth of Industrial Policy, 1925 –1975, Stanford University Press.
Kell, G. (2018). The Remarkable Rise of ESG. Retrieved 2023, 2 April. From https://www.forbes.com/sites/georgkell/2018/07/11/the-remarkable-rise-of-esg
Koenig-Archibugi, M. (2011). Global Governance. In Second Edition, Michie, Jonathan, (ed.), The Handbook of Globalization. Cheltenham: Edward Elgar Publishing Ltd.
Laothamatas, A. (1992). Business Associations and the New Political Economy of Thailand: From Bureaucratic Polity to Liberal Corporatism. Singapore: Westview Press.
Mark, R. (2015). From Old Public Administration to the New Public Service: Implications for Public Sector Reform in Developing Countries. Singapore: UNDP Global Centre for Public Service Excellence.
Matelski, M. (2013). Civil Society and Expectations of Democratization from Below: The Case of Myanmar. Thammasat Review, 16(1).
Mollaer, O. (2016). Developmental State: A Theoretical and Methodological Critique. Bulletin of Economic Theory and Analysis, 1(1), 1-12,
Nilsson, S. (2012). Forward. Active Citizenship: For a Better European Society, European Economic and Social Committee, European Union.
O’Donnell, G. A. (1977). Corporatism and the Question of the State. In Malloy, J. M. (ed.), Authoritarianism and Corporatism in Latin America. University of Pittsburgh Press.
Osborne, S. P. (2010). Introduction: The (New) Public Governance: A Suitable Case for Treatment?. In Osborne, S. P. (ed.), The New Public Governance?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. London: Routledge.
Ostrom, E. (1998). A Behavioral Approach to the Rational Choice Theory of Collective Action: Presidential Address, American Political Science Association, 1997. American Political Science Review, 92(1), 1-22.
Ostrom, V., Tiebout, C. M., & Warren, R. (1961). The Organization of Government in Metropolitan Areas: A Theoretical Inquiry. American Political and Social Science Review, 55(4).
Patulny, R. V., & Svendsen, G. L. H. (2007). Exploring the Social Capital Grid: Bonding, Bridging, Qualitative, Quantitative. International Journal of Sociology and Social Policy, 27, 1-2.
Pestoff, V. (2010). New Public Governance, Co-production & Third Sector Social Services. Stockholm, Sweden: Institute of Civil Society Studies, Ersta Skondal University Collage.
Pestoff, V., & Brandsen, T. (2010). Public Governance and the Third Sector: Opportunities for Co-production and Innovation?. in Osborne, S. P. (ed.), The New Public Governance?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. London: Routledge.
Pestoff, V., Osborne, S., & Brandsen, T. (2006). Patterns of Co-production in Public Services: Some Concluding Thoughts. Public Management Review, 8(4), 591-595.
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2006). Strategy and Society: The Link between Competitive Advantage and Corporate Social Responsibility. Harvard Business Review, December, 77-92.
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2011). Creating Shared Value. Harvard Business Review, (1-2), 62-77.
Razak. A. A., &, Gareth R. T. White. (2015). The Triple Helix Model for Innovation: A Holistic Exploration of Barriers and Enablers. International Journal of Business Performance and Supply Chain Modelling, 7(3), 278-291.
Robbins, S. P., & Coulter, M. (2005). Management (8th ed.). Upper Saddle River, New Jersey: Pearson Prentice-Hall.
Rosenau, J. N., & Czempiel, E-O. (1992). Governance without Government: Order and Change in World Politics. Cambridge University Press.
Schmitter, P. C. (1979). Still the Century of Corporatism. In Schmitter and Lehmbruch (eds.), Trends toward Corporatist Intermediation. SAGE Publications, Beverly Hill.
Scoones, I. (2016). The Politics of Sustainability and Development. Annual Review of Environment and Resources, 41, 293-319.
Steurer, R., Markus, E. L., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, Stakeholders and Sustainable Development I: A Theoretical Exploration of Business-Society Relations. Journal of Business Ethics, 61(3), 263-281.
Tonami, A. (2018). Exporting the Developmental State: Japan’s Economic Diplomacy in the Arctic. Third World Quarterly, 39(6), 1211-1225.
Torfing, J., & Triantafillou, P. (2013). What’s in a Name? Grasping New Public Governance as a Political-Administrative System. International Review of Public Administration, 18(2).
United Nations. (2015). Transforming Our World: The 2030 Agenda for Sustainable Development. Retrieved 2018, 31 May, from file:///C:/Users?ADMIN/AppDaTa/Local/Temp/ 21252030%20Agenda
United Nations. (2020). The SDG Partnership Guideline: A Practical Guide to Building High Impact Multi-Stakeholder Partnerships for the Sustainable Development Goals. United Nations and the Partnering Initiative.
United Nations Thailand. (2015). The Global Goals for Sustainable Development. Retrieved 2018, May, from www.un.or.th/globalgoals/th/the-goals/
Uslaner, E. M. (2008). The Foundations of Trust: Macro and Micro. Cambridge Journal of Economics, 32(2), 289-294.
Wang, H. et al. (2018). Public-Private Partnership in Public Administration Discipline: A Literature Review. Public Management Review, 20(2), 293-316.
Wilson, R. H. (2000). Understanding Local Governance: An International Perspective. RAE: Revista de Administracao de Empresas, 40(2), 51-63.
