โปรแกรมการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยารายบุคคลแบบออนไลน์เพื่อการปรับตัวทางสังคมภายใต้สถานการณ์โควิด 19 ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
THE INDIVIDUAL ONLINE COUNSELLING PROGRAM FOR SOCIAL ADJUSTMENT UNDER THE COVID 19 SITUATION OFCHIANG RAI RAJABHAT UNIVERSITY STUDENTS
Keywords:
การปรับตัวทางสังคม, การให้คำปรึกษาออนไลน์, โควิด 19, นักศึกษา, online counselingAbstract
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาโปรแกรมการการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยารายบุคคลแบบออนไลน์ และเปรียบเทียบการปรับตัวทางสังคมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงรายที่ได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษารายบุคคลแบบออนไลน์ก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาคณะครุศาสตร์ ที่เป็นอาสาสมัคร จำนวน 9 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ 1) โปรแกรมการการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยารายบุคคลแบบออนไลน์ และ 2) แบบวัดการปรับตัวทางสังคมภายใต้สถานการณ์โควิด 19 โดยให้คำปรึกษาแก่กลุ่มตัวอย่างจำนวน 8 ครั้ง ครั้งละ 60 นาที สัปดาห์ละ 1 ครั้ง ผ่านโปรแกรม Google Meet วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบค่าที ผลการวิจัย พบว่า 1. โปรแกรมการการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยารายบุคคลแบบออนไลน์ ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย ประกอบด้วย 8 ครั้ง ได้แก่ ครั้งที่ 1) สร้างสัมพันธภาพ ครั้งที่ 2) การปฏิบัติตัวภายใต้โควิด 19 ครั้งที่ 3) การตระหนัก เรียนรู้ป้องกันไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ ครั้งที่ 4) ทักษะชีวิตสู้โควิด 19 ครั้งที่ 5) การเสริมสร้างความเข้มแข็งในครอบครัว ครั้งที่ 6) การปรับตัวด้านการเรียนวิถีใหม่ ครั้งที่ 7) การรับผิดชอบต่อชุมชน และ ครั้งที่ 8) ปัจฉิมนิเทศ รวมเวลาในการให้คำปรึกษา 8 ชั่วโมง และผลการประเมินอยู่ในระดับมาก (M = 4.07, SD =1.9) 2. ผลการใช้โปรแกรมการการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยารายบุคคลแบบออนไลน์ พบว่า นักศึกษามีคะแนนการปรับตัวทางสังคมหลังการเข้าร่วมโปรแกรม (M = 4.34, SD = 0.79) สูงกว่าก่อนการเข้าร่วมโปรแกรม (M = 3.42, SD = 0.79) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 This research aimed to develop an online individual psychological counseling program and compare the social adaptation of Chiang Rai Rajabhat University students receiving an online individual counseling program before and after the trial. The sample group included 9 students from the Faculty of Education, who were selected using the purposive sampling method. The research tasks included the online individual psychological counseling program and the social adaptation scale under the COVID 19 scenario. The intervention was administered for an experimental group in 8 sessions. Each session took and the counseling was done 60 minutes once a week through the Google Meet program. The data were analyzed using mean scores, standard deviations, and t-tests. The results suggested that: 1. The online individual psychological counseling program of students at Chiang Rai Rajabhat University consisted of 8 times, which were 1) building a relationship, 2) practicing under COVID 19, 3) realization and learning to prevent the Coronavirus, 4) life skills 5) Fighting COVID 19, 5) strengthening the family, 6) adaptation to new way of education, 7) community responsibility, and 8) post-supervision The duration of the counseling program lasted 12 hours in total and was evaluated with high level scores (M = 4.07, SD = 1.9). 2. The results from the online individual psychological counseling program showed that the students had asocial adjustment scores, as a result of completing the counseling program (M= 4.34, SD higher= 0.79) were significantly higher than those before participating in counseling program (M = 3.42, SD statistically= 0.79), p < 0.05.References
กวินทิพย์ จันทนิยม เพ็ญนภา กุลนภาดล และ ดลดาว วงศ์ธีระธรณ์ (2563). ผลการปรึกษาออนไลน์รายบุคคลทฤษฎีเน้นทางออกระยะสั้นต่อความเครียดในการทำงานของพนักงานบริษัท. วาสารวัดผลการศึกษา. 17(101), 114 -126.
ณัฐวุฒิ สรพิพัฒน์เจริญ (2558) การปรับตัวของนิสิตที่รับการปรึกษาออนไลน์ตามแนวทฤษฏีปรึกษาแบบเน้นทางออก. วิทยานิพนธ์ วท.ม. (จิตวิทยาการให้คำปรึกษา). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ดวงมณี จงรักษ์. (2556). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี(ไทย-ญี่ปุ่น).
ทัชชา สุริโย (2559) ที่ศึกษาผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มที่มีต่อการเสริมสร้างความฉลาดทางสังคมในวัยรุ่นกลุ่มเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้า. ปริญญานิพนธ์ ศศ.ม. (จิตวิทยาประยุกต์ แขนงวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา). กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นันทกา ฟูสีกุล . (2555). การวิจัยเชิงปฏิบัติการในการให้คำปรึกษาออนไลน์. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว). เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2555). การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย: คุณสมบัติการวัดเชิงจิตวิทยา. กรุงเทพ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
พงษ์พันธ์ พงษ์โสภา. (2544). ทฤษฎีและเทคนิคการให้คำปรึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพ: พัฒนาศึกษา.
พรพิมล พลครบุรี. (2554). ผลของกิจกรรมกลุ่มเพื่อพัฒนาความสามารถในการปรับตัวทางสังคมของนักเรียนที่มาจากครอบครัวหย่าร้างโรงเรียนไทยรัฐวิทยา 55 (วัดโบสถ์ดอนพรหม) นนทบุรีวิทยานิพนธ์ กศ.ม.(จิตวิทยาการแนะแนว). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
วัชรี ทรัพย์มี. (2556). ทฤษฎีการให้คำปรึกษา. กรุงเทพ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัณยรัตน์ คุณาพันธ์. (2561). การศึกษากระบวนการปรับตัวที่มีประสิทธิผลสำหรับนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. ดุษฎีนิพนธ์ ปร.ด. (วิจัย วัดผลและสถิติการศึกษา).ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สิริพร อินทสนธ์. (2563). โควิด - 19 : กับการเรียนการสอนออนไลน์ กรณีศึกษา รายวิชาการเรียนโปรแกรมเว็บ. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์. 22(2), 203-213.
สิทธิพร ครามานนท์ นฤมลพระใหญ่ และภาสกร คุ้มสิริ. (2564). ไวรัสโคโรนา 2019 และการช่วยเหลือด้านจิตใจเบื้องต้น. วารสารจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต. 11(2), 18 -28.
สุววุฒิ วงศ์ทางสวัสดิ์. (2559). ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยารายบุคคลแบบออนไลน์แนวอตถิภาวนิยม ของนิสิตนักศึกษาปริญญาตรีที่มีบุคลิกภาพแบบไม่มั่นคงทางอารมณ์. วิทยานิพนธ์ ศศ.ด.(จิตวิทยา) กรุงเทพ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ยูนิเซฟ (2563) แนวทางปฏิบัติสำหรับสถานศึกษา เพื่อป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดของโรคโควิด19 (COVID-19 สืบค้นจาก www.unicef.org.
ยูนิเซฟ (2563) รายงานเบื้องต้น การสำรวจผลกระทบและความต้องการของเด็กและเยาวชนในสถานการณ์ โควิด-19 ผลสำรวจออนไลน์ ระหว่างวันที่ 28 มีนาคม ถึง 10 เมษายน พ.ศ.2563 สืบค้นจาก https://www.unicef.org/thailand/th/media/4031/file
อุมาภรณ์ สุขารมณ์. การให้คำปรึกษาแบบออนไลน์. วารสารจิตวิทยามหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต. 6(1), 1- 10.
Desena, P. A. (1964). The Role of Conciscy in Identifying: Characteristics of Three Levels of Achievement. The Personal and Guidance Journal. 43, 145-149.
Ellis, A. (1994). Reason and Emotion in Psychotherapy Revised. New York: Carol Publishing.
Hurlock, E.B (1978). Child Development. New York: McGraw-Hill Book Company.
Roger, C. R. (1961). On Becoming a Person: A Therapist’s View of Psychotherapy. Boston: Houghton Miffin.
Roy, C., & Andrew, H. A. (1991). The Roy Adaptation Model: The Definitive Statement. Connecticut: Appleton & Lange.
Roy, C., & Andrew, H. A. (1999). The Roy Adaptation Model: 2nd ed. Connecticut: Appleton & Lange.
